Ποιό εἶναι τό καθῆκον μας.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὁ Θεός ἀπό ἄπειρη ἀγάπη δημιούργησε τόν ἄνθρωπο καί τόν ἔβαλε μέσα στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς. Δέν ἦταν μόνο οἱ ἐξωτερικές συνθῆκες ἐξαίσιες, οἱ ποικιλίες καί εὐωδίες τῶν λουλουδιῶν. Τά δένδρα μέ τούς εὔχυμους καί πλούσιους καρπούς. Οἱ μελωδίες τῶν πουλιῶν . Ἡ χαριτωμένη παρουσία τῶν ζώων. Ὁ οὐρανός μέ τόν ἥλιο, τή σελήνη καί τά ἀστέρια νά τόν φωτίζουν. Τό μεγαλύτερο θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἦταν ὅτι δημιούργησε τόν ἄνθρωπο «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσίν» Του. Δηλαδή μέ λογικό καί αὐτεξούσιο. Μέ χάρισμα δημιουργικό καί ἐξουσιαστικό. Μέ δυνατότητα κοινωνίας μέ τόν Θεό. Ἐάν ἀξιοποιοῦσε αὐτά τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, θά μποροῦσε νά βαδίσει στό «καθ’ ὁμοίωσιν». Νά γίνει θεός κατά χάριν, ἄφθαρτος καί ἀθάνατος. Καί νά ἀπολαμβάνει τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ζώντας σέ ἀδιάσπαστη κοινωνία μαζί Του.
Ὁ σατανᾶς ὅμως φθόνησε τήν εὐτυχία τῶν πρωτοπλάστων καί θέλησε νά ἀνατρέψει τόν ὑψηλό σκοπό τῆς δημιουργίας τους. Νά ἐμποδίσει τήν κατά χάριν θέωσή τους, δηλαδή τό «καθ’ ὁμοίωσιν». Καί τό πέτυχε αὐτό μέ τήν παρακίνηση στό προπατορικό ἁμάρτημα, στήν ἀθέτηση τῆς θεῖας ἐντολῆς πού δόθηκε στούς Πρωτοπλάστους, στήν ἐπανάσταση οὐσιαστικά κατά τοῦ Θεοῦ. Ἡ τραγική συνέπεια ἦταν νά ἀμαυρωθεῖ ἡ θεία εἰκόνα μέσα τους. Νά σκοτισθεῖ ὁ νοῦς τους. Ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καί ἡ κλίση πρός τό καλό νά δώσει τή θέση της στή ροπή πρός τήν κακία. «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς», ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἱερός Ψαλμωδός.
Δέν μποροῦσε ὅμως ὁ Θεός νά ἀφήσει τόν διάβολο στό καταστροφικό του ἔργο καί τόν ἄνθρωπο, τή δική Του εἰκόνα σ’ αὐτή τήν ἐξαχρείωση, βυθισμένο στό σκοτάδι. Γίνεται, λοιπόν, ὁ Θεός ἄνθρωπος, προκειμένου νά ἀνυψώσει τήν πεσμένη μας φύση. Μέ τήν ἔνσαρκή Του οἰκονομία μᾶς κάνει καί πάλι παιδιά τοῦ Θεοῦ κατά χάριν ἀδελφούς καί συγκληρονόμους Του. «Τήν Ἐδέμ Βηθλεέμ ἤνοιξε», λέει ὁ ἱερός Ὑμνωδός. Καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λακωνικά τό διατυπώνει: «Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους κατά χάριν θεούς. Ἔτσι κερδίζουμε τόν οὐράνιο Παράδεισο.
Ποιό εἶναι τό καθῆκον μας μετά τήν ἀσύλληπτη αύτή κίνηση τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου μέ τή θεία Του Γέννηση; Μᾶς τό ὑποδεικνύει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Γενώμεθα ὡν Χριστός, ἐπεί καί ὁ Χριστός ὡς ἡμεῖς· γενώμεθα θεοί δι’ αὐτόν, ἐπειδή κακεῖνος δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος».
Θά γίνεις ὅμοιός Του, ἄν εἶσαι στραμμένος ἐξ ὁλοκλήρου πρός τόν Θεό. Ἡ καρδιά σου ἄν ἀγαπάει τόν Θεό καί τοῦς ἀνθρώπους. Ἄν τό σῶμα σου γίνεται δικός Του Ναός καί κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Στά λίγα χρόνια τῆς ἐπίγειας πορείας σου, μήν ξεχάσεις ποτέ ὅτι εἶσαι ὑποψήφιος βασιλιάς, «ἐπί γῆς περιπολῶν θεός. (Κλήμεντος Ἀλεξανδρέως).
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Νά θαυμάσουμε τό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας καί νά Τόν δοξάσουμε, ὅπως τονίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «μή διά ρημάτων μόνον, ἀλλά πολλῷ μᾶλλον διά τῶν πραγμάτων», ὄχι μόνο μέ τά λόγια μας, ἀλλά πολύ περισσότερο μέ τίς πράξεις μας, μέ τήν κατά τό ἅγιο θελημά Του ζωή μας, γιά νά ἀπολαύσουμε ὅσα μᾶς ἐξασφάλισε στήν παρούσα ζωή καί ὅσα μᾶς ἐτοιμάζει στή μέλλουσα βασιλεία Του, μέ τήν ταπεινή ἔλευσή Του στόν σκοτισμένο κόσμο μας.
Βλέπουμε τόν ἄναρχο Λόγο τοῦ Θεοῦ νά γεννιέται σ’ ἕνα παγερό σπήλαιο πάμφτωχος, ἄγνωστος στούς πολλούς γιά νά ἐγκαθιδρύσει τή Βασιλεία Του στή γῆ· στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού δέν ἱκανοποιοῦνται ἀπό τή ματαιότητα τοῦ παρόντος κόσμου, ἀλλά ἀναζητοῦν τήν ἀληθινή πατρίδα. Ἄς Τον προσκυνήσουμε κι ἐμεῖς τά φετινά Χριστούγεννα μέ πόθο νά ἐλευθερώσει τίς καρδιές μας ἀπό τά δεσμᾶ τῆς γῆς καί νά τίς στρέψει πρός τήν ἀληθινή μας πατρίδα τόν οὐρανό.
Χριστούγεννα! Οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται καί ἡ γῆ μέ τούς ἀνθρώπους εὐφραίνεται. Ἄς ἑνώσουμε αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες καί τή δική μας εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία καί δοξολογία μέ τόν ἀγγελικό ὕμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»!
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα!
Μετά τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης καί ἐνθέρμων πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ
