ΕΛΣΑ ΧΙΟΥ
Η Υγεία ως πολιτισμικό αγαθόΈχει διατυπωθεί πως τη στιγμή που ο αρχέγονος άνθρωπος έσκυψε πάνω από το τραύμα του άλλου, γεννήθηκε η σπίθα του πολιτισμού στον κόσμο. Η διεπιστημονική κοινότητα έχει δεχθεί το γεγονός, καθώς έχει ανιχνευτεί σε παλαιοντολογικό απολίθωμα οστού, αυτοσχέδια επέμβαση.
Το μεγαλύτερο επομένως πολιτισμικό αγαθό είναι η υγεία και τα συναπτόμενα. Η νοσηλεία και η αλληλεγγύη ορίζεται επίσης ως πολιτισμικό επίτευγμα που προωθεί τη γενικότερη καλλιέργεια της αυτοσυνειδησίας του κάθε τόπου.
Ο απλός πολίτης του νησιού μας, ξεκομμένος απ’ το κέντρο και τις μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες έχει πρώτα απ’ όλα ανάγκη τη ψυχολογική παρηγοριά . Ζητά κάποια χειροπιαστή λαβή σωτηρίας απ’ την όποια ψυχοσωματική ασθένεια που προκύπτει απ’ το άγχος και την ανασφάλεια. Τόσο οι ασθενείς όσο και οι οικογένειές τους, χρειάζεται να κατανοήσουν την ανάγκη να ενώσουν τη φωνή τους με άλλες συλλογικές φωνές για τη διεκδίκηση ποιότητας και πληρότητας του υγειονομικού συστήματος, που οι ελλείψεις εξοπλισμού, νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού μαστίζει τη χώρα. Είναι επίσης απάνθρωπο να μετασκευάζεται το συγκλονιστικό μέγεθος της ζωής σε εμπορικό μέγεθος ιδιωτικών συμφερόντων. Ο κάθε απλός πολίτης αισθάνεται τη βαθιά λαχτάρα να δικαιωθεί ως πρόσωπο ως ύπαρξη που πρέπει να ελευθερωθεί απ’ την υποταγή στην ανάγκη του, κι’ απ’ την αιχμαλωσία του βιοποριστικού άγχους με την αγωνία του αύριο. Υπάρχει δυστυχώς χρεωκοπία ήθους και αξιών. Ανεπάρκεια πολιτικών και κοινωνικών θεσμών. Απουσιάζει η ευρύτερη κοινωνική οργάνωση που θα μπορούσε να προστατέψει τους πολίτες από μηχανισμούς αυθαιρεσίας και εγκατάλειψης απ’ τα όργανα εξουσίας στα θέματα της υγείας.
Οι ηλικιωμένοι των χωριών χρειάζονται σιγουριά και ηρεμία. Να αισθάνονται πως δεν θα χάσουν την αξιοπρέπειά τους και τον σεβασμό που τους οφείλεται για την όποια ανημπόρια τους. Στα καφενεία μεταξύ σοβαρού και αστείου επικαλούνται τις παλιές γιάτρισσες με τα ματζούνια τα μαγικά ιάσημα βότανα τις εντριβές και τις χειροπρακτικές ικανότητες να βάζουν στη θέση τους τραυματισμένα σκελετικά μέλη.
Εκεί θα καταλήξουμε λένε όπως πάνε τα πράγματα. Υπερβολές θα πείτε. Αλλά έτσι συμβαίνει. Η αυθόρμητη κριτική των λαϊκών ανθρώπων παράγει τη φουσκωμένη κωμική πλευρά μιας γνήσιας αλήθειας. Έχει ειπωθεί πως ο κύκλος της κάθε πολιτικής και κοινωνικής εξουσίας είναι γεμάτος αθώα τέρατα. Η λατρεία του κέρδους η μάχη για την αναρρίχηση ο ανταγωνισμός μέχρι θανάτου δεν λείπουν ούτε απ’ την ιερή υπόθεση της υγείας. Οι εξαιρέσεις είναι κάτι σεμνοί και καλλιεργημένοι άνθρωποι της προσφοράς και της αγάπης με στοιχεία αυτοθυσίας στο χαρακτήρα τους , η μόνη ελπίδα για τον κάθε πάσχοντα καθώς εισπράττει κάποια αισιόδοξα μηνύματα προσπάθειας να απωθηθεί η πένθιμη διαπίστωση ότι στο κρεβάτι του αρρώστου ξαγρυπνά η απελπισία ενός μελλοθάνατου.
Το ότι η υγεία πρακτικά νοσεί, οφείλεται στη γενικότερη καχεξία της πολιτείας . Βιώνουμε μια εποχή απογυμνωμένη από κάθε οραματισμό ποιότητας. Η ζωή μετριέται μόνο με τα ποσοτικά μέσα της οικονομικής ανάπτυξης. Σε κάθε τομέα της η κρατική συμπεριφορά αντιμετωπίζει τον πολίτη σαν καταναλωτική μονάδα. Χρειάζεται μια πολιτισμική πολιτική, που προκύπτει ως καρπός βαθύτερης ανθρωπιστικής καλλιέργειας, που βοηθάει να γίνονται διακριτές οι πραγματικές ανάγκες της ζωής, όπως το θέμα της υγείας. Χρειάζεται άμεση εγρήγορση και ενημέρωση πάνω σε ιδέες ζυμώσεις και αναζητήσεις που σκοπεύουν στην ανασυγκρότηση και την αναγέννηση του νευραλγικού θέματος υγεία. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αναγάγουμε την υγεία σε πραγματικό πολιτισμικό αγαθό της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας.
ΚΟΥΛΑ ΚΑΡΑΜΗΝΑ – ΠΟΘΟΥ
Αγαπητοί συμπατριώτες, γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά τα προβλήματα στον τομέα της Υγείας.
Όμως, πιεσμένοι από το σάπιο κοινωνικό σύστημα,ίσως να κουραστήκαμε και να παραιτηθήκαμε από το να διεκδικούμε συνεχώς. Σαν να μας κάνουν χάρη, αν έχουμε γιατρό στο χωριό μια-δυο φορές την εβδομάδα. Σαν να τους χρωστάμε κι από πάνω ,όταν πληρώνουμε υπέρογκα ποσά για τη συμμετοχή στα συνταγογραφούμενα φάρμακά μας.
Αλήθεια, τι κάνουμε όταν το ραντεβού για τον νοσοκομειακό γιατρό είναι μετά από τρεις μήνες; Τι κάνουμε όταν δεν υπάρχει γιατρός ανάλογης ειδικότητας για το πρόβλημά μας; Πηγαίνουμε στην Αθήνα, ή στη Χίο, ή όπου αλλού, δανειζόμαστε, εξαθλιωνόμαστε οικονομικά κι αρχίζουν τα κάθε εξάμηνο ταξίδια ειδικά για ό,τι έχει σχέση με καρκίνο , με οφθαλμολογικά προβλήματα κλπ. Ταλαιπωρία, αγανάκτηση για την κοροΪδία, να εργάζεσαι, να είσαι συνταξιούχος, να έχεις πληρώσει για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να τρέχεις αναγκαστικά στους μεγάλους Ιατρικούς Ομίλους, ή σε κέντρα που έχουν σύμβαση με το κράτος.
Δηλαδή μήπως είναι υπερβολή να ζητάμε τα αυτονόητα; Μήπως δεν έχουμε κατανοήσει ότι Μόνο ο Λαός θα σώσει το Λαό; Δεν θα γυρίσουμε πίσω το χρόνο. Με αγώνες αποκτήθηκαν τα δικαιώματα για πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη. Αλλά σε ποια περίθαλψη; Σε νοσοκομεία με άθλιες υποδομές, με εγκατάλειψη, με υποστελέχωση υγειονομικών, με γιατρούς εξουθενωμένους από τις εφημερίες κι απαξιωμένους μισθολογικά;
Πώς αλήθεια, όταν μένουν άνθρωποι αβοήθητοι και πεθαίνουν, λόγω που το ΕΚΑΒ δεν επαρκεί και δεν υπάρχει έγκαιρη παροχή προνοσοκομειακής φροντίδας και πρώτων βοηθειών; Το ΕΚΑΒ πρέπει να στελεχώνεται από διασώστες που έχουν άρτια εκπαίδευση .
Το δικαίωμα στην υγεία, είναι αναφαίρετο . έχουμε δικαίωμα σε υψηλού επιπέδου σύγχρονες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας για ΟΛΟΥΣ.
Ο αγώνας για αποκλειστική δημόσια δωρεάν υγεία είναι καθήκον όλων μας να γίνει ακόμα πιο μαζικός κι αποφασιστικός.
Να εξασφαλιστούν και να καλύπτονται εξ ολοκλήρου όλες οι κοινωνικές ανάγκες για την υγεία και την πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Εμείς οι νησιώτες το βιώνουμε καθημερινά με τις ελλείψεις σε παροχές, με την εγκατάλειψή μας κι οικονομική επιβάρυνση, όταν δε βρίσκουμε φτηνά αεροπορικά εισιτήρια, όταν δεν έχει δρομολόγια πλοίου κι είμαστε αποκλεισμένοι, ξεχασμένοι, μα κατά τα άλλα ακρίτες κι έρχονται προεκλογικά οι κόλακες και μας τάζουν με λόγια και παραμύθια. Η Πανάκεια, Ιασώ και Ακεσώ, κόρες ή αδελφές της θεάς Υγείας σύμφωνα με τη μυθολογία, οι Ασκληπιάδες, αλλά πρωτίστως ο Ασκληπιός κι ο Ιπποκράτης, δίδαξαν περί Υγείας σώματος και ψυχής κι έμειναν οι αρχές και διδαχές τους στην παγκόσμια ιατρική. Δε φτάνει ο όρκος του Ιπποκράτη στους γιατρούς μας για να ανταπεξέρχονται στο δύσκολο έργο τους. Όλοι μαζί, με τη στήριξη μας στους υγειονομικούς μας, για να είμαστε καλά και να μην ξεχνάμε, ότι:
Για να λέμε «στην υγειά μας» χρειάζεται αγώνας!!!
Γι αυτό, καλούμε το λαό των νησιών μας στις κινητοποιήσεις για την Υγεία, στη Σάμο στις 2 του Νοέμβρη στην πλατεία Πυθαγόρα, στην Αθήνα στις 6 Νοέμβρη στο Παναιγαιακό συλλαλητήριο έξω από το Υπουργείο Υγείας.
Κούλα Καραμηνά-Πόθου (λογοτέχνης, δημοσιογράφος, πρόεδρος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, γραμματέας Εκπολιτιστικού Συλλόγου Μυτιληνιών, μέλος της γραμματείας της Πανσαμιακής επιτροπής για την Ειρήνη και άλλων φορέων).
ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΣΝΗ
«Στην υγεία υπάρχει ελευθερία».
Στη ρήση του Herbert Spencer δεν υπάρχει παρά το αυτονόητο, ότι δηλαδή η υγεία είναι βασικός παράγοντας μη υποδούλωσης του ανθρώπου. Υποδούλωσης στην εξάρτηση, στην ανάγκη, στην υποταγή. Η υγεία, υποχρηματοδοτούμενη στην χώρα μας για σχεδόν 40 χρόνια τώρα, μοιάζει πολλές φορές να γίνεται μοχλός τεράστιας πίεσης αφού στερεί από τους ανθρώπους ένα από τα βασικότερα στοιχεία μιας ζωής με ποιότητα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια των αλεπάλληλων κρίσεων οι επιπτώσιες στο σύστημα υγείας υπήρξαν καταλυτικές. Οι περικοπές, η δύσκολη πρόσβαση για μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό μοιραία οδηγεί στην ανασφάλεια, στην επιδείνωση των συνθηκών ζωής αλλά κυρίως στην παραβίαση μιας βασικής συνταγματικής αρχής που αφορά την υγεία ως δημόσιο αγαθό. Επιπλέον, αποκλεισμένοι από αυτό το αγαθό, οι άνθρωποι χάνουν την αίσθηση της προσωπικής τους αξίας, εφόσον αντιμετωπίζονται ως «οικονομικά μεγέθη» και η υγεία ως εμπορεύσιμο αγαθό. Δωρεάν υγεία για όλους, υψηλής ποιότητας φροντίδες υγείας, δίκαιο και προσβάσιμο σύστημα υγείας είναι το πρόταγμα που μας αφορά όλους. Η υγεία για όλους δεν είναι ουτοπία. Είναι το αυτονόητο για κάθε κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της….
Έλενα Χουσνή
Εκπαιδευτικός – συγγραφέας
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ
Η κατάσταση της Δημόσιας Υγείας στα νησιά του Αιγαίου είναι δραματική. Ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ελλείψεις ασθενοφόρων και προσωπικού του ΕΚΑΒ, ελλείψεις σε βασικές παροχές υγείας συνθέτουν μια κατάσταση που ολοένα χειροτερεύει. Οι υπάρχουσες δημόσιες δομές υγείας δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλύψουν τους μόνιμους κατοίκους των νησιών ούτε τις χιλιάδες των φοιτητών που φιλοξενούν τα νησιά μας, πόσο μάλλον και τις χιλιάδες των τουριστών που επισκέπτονται τα νησιά κάθε χρόνο. Φθάνει πια! Η υγεία ως δημόσιο αγαθό θα πρέπει επιτέλους να παρέχεται δωρεάν και να μη γίνεται εμπόρευμα για τα κέρδη των λίγων. Ενώνω τη φωνή μου, μαζί με τις φωνές των νησιωτών για υγεία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους και όλες.
Παπαλεξίου Νίκος
Επίκουρος Καθηγητής
Τμήμα Μαθηματικών
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
