Τελικά όπως λέει και ο θυμόσοφος Ελληνικός λαός κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα (;). Και αυτό πάει σε διάφορες δραστηριότητες, σε διάφορες εκδηλώσεις, ακόμα και στην ίδια την προσωπική μας ζωή.
Κι όσο αφορά την πόλη της Σάμου, ειδικά αυτές τις ημέρες κάθε χρόνο, όπως θυμόμαστε οι περισσότεροι πριν μερικά χρόνια, είχαμε την «Παραμυθούπολη». Κάτι που ξεκίνησε πάρα πολύ καλά (2012), από μια παρέα δραστήριων ανθρώπων που δεν είχαν πάψει στιγμή ν’ αυτοσχεδιάζουν. Με την πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Σάμου κα Δέσποινα Κάϊλα και σημαντικών συνεργατών της να σκέφτονται πάντα τι έπρεπε να είναι αυτό, που θα ωθήσει τον κόσμο να κατεβεί στους δρόμους της πόλης και να δώσει ζωή στον τόπο. Και εγένετο η «Παραμυθούπολη» που ξεκίνησε ο Εμπορικός Σύλλογος Σάμου.
Πολλά δρώμενα στην αρχή, ειδικά τις πρώτες δύο χρονιές (2012 και 2013), τόσο στην πλατεία Πυθαγόρα, όσο και στον Δημοτικό Κήπο με τα σπιτάκια, αλλά και τις πολλές παράλληλες εκδηλώσεις, τις Φιλαρμονικές που μέχρι συναυλίες παρουσίαζαν, τα καταστήματα που είχαν πάγκους με διάφορα εδέσματα, οι χορευτικοί σύλλογοι που παρουσίαζαν χορούς.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Το Santa Run, το κυνήγι του χαμένου θησαυρού κι ένα σωρό άλλες παράλληλες εκδηλώσεις. Όλα αυτά πλέον είναι μια γλυκιά ανάμνηση.
Από το 2014 και μετά άρχισε η «Παραμυθούπολη» να ξεφτίζει, να μην έχει την αίγλη που είχε στο ξεκίνημά της. Είχαμε γίνει μάρτυρες κι εμείς της «γκρίνιας», όπου κάποιοι δεν συμφωνούσαν με όλα αυτά που έκανε ο Εμπορικός Σύλλογος, το ένα τους «βρώμαγε», το άλλο τους «ξίνιζε». Και όλα αυτά κούρασαν και τον Εμπορικό Σύλλογο που κάποια στιγμή όπως μου είχε δηλώσει και ο τέως πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Σάμου κ. Δημήτρης Κωλέτης είχαν πάρει την απόφαση να δώσουν το όνομα και την εκδήλωση στον Δήμο Σάμο.
Από κει και πέρα λίγο πολύ γνωστά. Ο Δήμος με τα πενιχρά του οικονομικά, δεν έχει και τις πολλές δυνατότητες να κάνει κάτι παραπάνω, απλά παραμένει σε εκδηλώσεις που μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και οι δημότες να συμμετέχουν όσο μπορούν, εφόσον η ψυχολογία του κόσμου δεν είναι και η καλύτερη. Συν τοις άλλοις ήρθε και το πρόβλημα του μεταναστευτικού – προσφυγικού να «ισοπεδώσει» την όποια καλή διάθεση είχαν κάποιοι να κάνουν το ίδιο ή κάτι ανάλογο.
Φέτος γίναμε μάρτυρες ακόμα και της μη συμμετοχής του κόσμου στο άναμμα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου στην πόλη της Σάμου. Πες οι κακές καιρικές συνθήκες, πες η κακή ψυχολογία, πες η αντίδραση του κόσμου ενάντια στη Δημοτική αρχή, όλα αυτά συνετέλεσαν η πόλη να είναι νεκρή από εξωτερικές εκδηλώσεις, που σε άλλες πόλεις της Χώρας συμβαίνει το αδιαχώρητο, είτε οι καιρικές συνθήκες είναι καλές, είτε όχι.
Δυστυχώς όλα αυτές οι εκδηλώσεις που γίνονται από το 2015 και μετά δεν αξίζουν στους κατοίκους αυτής της πόλης. Την ερχόμενη χρονιά έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές. Και δεν είναι μόνο ο Δήμαρχος. Είναι ένα επιτελείο γύρω από τον Δήμαρχο που σχεδιάζει και υλοποιεί. Δεν είναι μόνο οι τίτλοι, είναι και τα έργα. Από τίτλους χορτάσαμε. Ο μελλοντικός Δήμαρχος πρέπει να προσπαθήσει πολύ για ν’ αλλάξει τα όσα συμβαίνουν μέχρι τώρα.
Θυμάμαι τον τέως Δήμαρχο Σάμο κ. Στέλιο Θάνο που είχε τολμήσει την αλλαγή του χρόνου στην πλατεία Πυθαγόρα. Κι όμως μάζεψε κόσμο. Μπορεί να μην ήταν λαοθάλασσα, αλλά είχε κόσμο, που είχε εντυπωσιάσει ακόμα κι εμάς που είχαμε βρεθεί εκεί, εκείνη τη νύχτα.
Λίγα πράγματα φέτος (σχεδόν τίποτα) και όλη αυτή η καλή ανάμνηση μ’ έκανε ν’ ανατρέξω στο φωτογραφικό αρχείο του ραδιοφωνικού σταθμού και να σας θυμίσω κάποιες σημαντικές στιγμές από το 2012 και μετά. Και θα δείτε ότι μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις. Άτομα που θυμόμαστε ως μια όμορφη ανάμνηση, άτομα που μας λείπουν, καταστάσεις που ζήσαμε έντονα και δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον. Απλά και μόνο η θύμησή τους.
Δυστυχώς ότι καλό πάει να γίνει από κάποιους «ονειροπόλους» και φιλότιμους ανθρώπους, πάντα θα υπάρχει και η απέναντι πλευρά που θα το απαξιώνει. Η οικονομική κρίση τσάκισε και γονάτισε πολλούς από εμάς. Το μεταναστευτικό – προσφυγικό που κάποιοι άλλοι το φόρεσαν στην πλάτη μας, ήρθε και «κούμπωσε» με την κρίση και η ψυχολογία δεν είναι και η καλύτερη. Καμία διάθεση για τίποτα, όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας και στον εαυτό μας. Ίσως ήρθε η ώρα με την έλευση της νέας χρονιάς, να σηκωθούμε από τους καναπέδες και τις πολυθρόνες, ν’ αφήσουμε τα πληκτρολόγια των υπολογιστών και των κινητών και να βγούμε έξω στην πόλη μας. Να την ξανακερδίσουμε. Να κάνουμε μόνο το καλύτερο και να πιέσουμε τους πάντες για την καλύτερη καθημερινότητά μας.
Τουλάχιστον κάποιοι από εμάς μαζί με τα παιδιά μας, ήμασταν τυχεροί που ζήσαμε τα όμορφα χρόνια της «Παραμυθούπολης».
Αλέξης Κομνηνός
Περισσότερες φωτογραφίες από την 4ετία της Παραμυθούπολης μπορείτε να δείτε ΕΔΩ…
Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά και να κερδίσουμε πάλι την πόλη μας.
