Ἀγαπητά μου παιδιά,
«Ὦ τάφε, ἀθανασίας χωρίον!
Ὦ τάφε, ἀναστάσεως ἐργαστήριον!
Ὦ τάφε, τῶν τάφων κατάλυσις!
Ὦ τάφε, μέσα στόν ὁποῖον ὁ θάνατος παύει πιά νά εἶναι θάνατος.
Ὦ τάφε μέσα στόν ὁποῖον γεννιέται ζωή χωρίς τέλος!»,
ἀναφωνεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος καί ἡ φωνή του ἀποτελεῖ τόν ἀντίλαλο τῆς φωνῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, Ἅιδη, τὸ νῖκος» (Α’ Κορ. ιε’ 55). Δέν ἔχει πιά ὁ θάνατος φαρμακερό κεντρί. Τοῦ τό ἀφαίρεσε ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος τόν νίκησε γιά λογαριασμό μας.
Ὁ Χριστός συντρίβει τά δεσμά τοῦ θανάτου καί διανοίγει τίς πύλες τοῦ Ἅιδη, ἀνασταίνει τούς νεκρούς καί βγάζει ἀπό τόν τάφο τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, πού σημαίνει, ὅτι ἀπελευθερώνει ἀπό τίς συνέπειες τῆς πτώσης τήν ὅλη ἀνθρωπότητα.
Γιά τήν Ὀρθοδοξία δέν νοεῖται ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ χωρίς τήν ἀνάσταση τοῦ ἀνθρώπου.
Ἄμεση συνέπεια τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ θέωση καί ἡ δοξοποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἀνάσταση ἔχει πάντοτε ὑπαρξιακές καί ὀντολογικές προεκτάσεις στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Δέν πρόκειται γιά μιά ἁπλή συναισθηματική ἤ καί ἔξωθεν ἐπίδραση. Πρόκειται γιά κάτι τό βαθύ, οὐσιαστικό καί ὑπαρξιακό γεγονός. Ὁ ἄνθρωπος πού ἐξέρχεται ἀπό τόν Ἅδη εἶναι μία νέα ὕπαρξη, χαριτωμένος καί θεωμένος, ἕνας ἀναστημένος κατά χάριν Θεός. Ἄξιος τῆς ἀρχικῆς δημιουργίας, ὄχι ἁπλῶς νά εἶναι «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», ἀλλά καί νά φτάνει στό ἐσχατολογικό του «τέλος» καί πού σκοπός του εἶναι ἡ «ὁμοίωσις» πρός τόν Θεόν.
Μέ τήν ἀνάσταση θεραπεύονται οἱ συνέπειες τῆς πτώσης, ὅπως εἶναι ἡ φθορά, ἡ ἀσθένεια καί ὁ θάνατος. Αὐτό σημαίνει, ὅτι μέ τήν ἀνάσταση ἀρχίζει μιά νέα ζωή, νέο ἦθος ἀνθρώπου καί νέα ποιότητα ζωῆς. «Ἔξοδος» ἀπό τόν παλαιό κόσμο καί «πορεία» πρός τόν κόσμο τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ. Ἔξοδος ἀπό κάθε μορφή δουλείας καί ἀνελευθερίας. Ἀλλά καί πορεία διά μέσου της ἱστορίας, ὅπου οἱ προκλήσεις καί οἱ πειρασμοί. Πορεία ἀπό τή χώρα τοῦ θανάτου στή χώρα τῶν ζώντων. Ὑπόθεση μιᾶς ὁλόκληρης κοινότητας, τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ στό σύνολό του.
Ὅλα τα ἔθνη καί οἱ φυλές τῆς γῆς, πᾶν γένος ἀνθρώπων, καλοῦνται νά βιώσουν τό δικό τους Πάσχα μέσα στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ.
Στήν Ἐκκλησία ὑπάρχει χῶρος γιά ὅλους. Εἶναι ἡ νέα Ἐδέμ, ὁ χῶρος ὅπου δέν ἔχει θέση ἡ φθορά καί ὁ θάνατος. Μέ τήν Ἀνάσταση καταλύθηκε ὁ Ἅδης καί ἀναδύθηκε ἀπό τόν κενό τάφο ἡ νέα γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἔννοια τοῦ Πάσχα περιλαμβάνει τήν Ἐκκλησία ὡς σύνολο, ἀλλά καί τούς πιστούς ὡς πρόσωπα.
Ἔξοδος, διάβαση καί πορεία καί στήν προσωπική ζωή τῶν πιστῶν.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Τό Πάσχα δέν εἶναι μία ἁπλή καί στατική ἀνάμνηση κάποιων ἱερῶν γεγονότων τοῦ παρελθόντος. Εἶναι μία διαρκῆς καί δυναμική πραγμάτωση τῶν γεγονότων αὐτῶν στήν προσωπική μας ζωή. Ἡ μετοχή μας στά γεγονότα αὐτά δέν εἶναι συναισθηματική, ἀλλά βαθιά πραγματική καί ὑπαρξιακή. Ὁ Χριστός πρέπει νά γίνει «τό Πάσχα ἡμῶν» διαφορετικά εἴμαστε ἐκτός τοῦ πνεύματος τῶν ἡμερῶν. Καλούμαστε, λοιπόν, νά γίνουμε συνδαιτυμόνες μέ τόν Ἀναστάντα στό εὐχαριστιακό δεῖπνο τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ, σε μία διαχρονική ἔννοια πραγματώνεται ἡ βίωση τοῦ δικοῦ μας Πάσχα, τῆς δικῆς μας ἀνάστασης.
Καλή Ἀνάσταση! Χρόνια πολλά!
Μετά τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης καί
ἐνθέρμων πασχαλίων εὐχῶν
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ
