Δύο ερωτήματα και μια διαπίστωση, με αφορμή το τραγικό εργατικό δυστύχημα που έλαβε χώρα στο νησί μας με αποτέλεσμα την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής .
Πρώτο: Πόσο θα κόστιζε στον εργολάβο του έργου η τήρηση των μέτρων ασφαλείας που προβλέπονται από το νόμο για τα οικοδομικά έργα, πόσο θα ήταν το επιπλέον κόστος τοποθέτησης λινάτσας περιμετρικά της σκαλωσιάς και παραπέτων που θα μπορούσαν να αποτρέψουν ίσως τη μοιραία πτώση και το τραγικό αποτέλεσμα; μάλλον λίγο περισσότερο από το στήσιμο αυτής καθ’ εαυτής της σκαλωσιάς και πολλώ δε μάλλον λιγότερο από μια ανθρώπινη ζωή.
Δεύτερο: Στο συγκεκριμένο έργο, όπως και σε κάθε έργο παρόμοιας φύσης, υπάρχει επιβλέποντας μηχανικός. Ποιος είναι ο ρόλος του; Είναι απλά τυπικός για να ικανοποιείται ο όρος της σύμβασης ανάθεσης του έργου; περιορίζεται μόνον στην επίβλεψη της καλής εκτέλεσης των εργασιών από τον εργολάβο; Μήπως πέραν αυτών πρέπει να επιλαμβάνεται και για τις συνθήκες ασφαλείας που επικρατούν στο έργο για τους εργαζόμενους σε αυτό; Σε μια οποιαδήποτε επιχείρηση μικρής ή μεγάλης έντασης κεφαλαίου ο οριζόμενος τεχνικός ασφαλείας ευθύνεται για την οποιαδήποτε κακή λειτουργία, πλημμελή συντήρηση, ή κακή κατάσταση του εξοπλισμού που μπορεί να προκαλέσει εργατικό ατύχημα. Κατ΄ αναλογία λοιπόν μήπως πρέπει κι ο επιβλέπων μηχανικός να φέρει την ίδια ευθύνη για την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων και εν τέλει της ανθρώπινης ζωής;
Και τέλος μια διαπίστωση… Η αποδυνάμωση και η υποστελέχωση των τοπικών και περιφερειακών υπηρεσιών που εξασφαλίζουν την τήρηση των κανονισμών ασφαλείας στα οικοδομικά έργα και όχι μόνον, (ΣΕΠΕ-ΕΦΚΑ) έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία τέλεσης επιτόπιων ελέγχων που θα απέτρεπαν παρόμοια περιστατικά. Πολιτική όμως της κυβέρνησης είναι η φιλελεύθερη οικονομία και ο περιορισμός στα ελάχιστα του κάθε ελέγχου στην αγορά και στην οικοδομή ειδικότερα, για να μην διαταραχθεί δήθεν «το αναπτυξιακό κλίμα» με αποτέλεσμα την πλημμελή τήρηση των κανόνων ασφαλείας και με συνέπεια τα τραγικά συμβάντα που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές.
