Η συζήτηση για την ψήφιση του προϋπολογισμού ανέδειξε για μια ακόμη φορά την ανεπάρκεια του δήμου να αντιμετωπίσει τα σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δημότες
Είναι προϋπολογισμός που συντάσσεται απολύτως με τις εντολές της κυβέρνησης η οποία επιβάλλει μείωση δαπανών που αφορούν τις κοινωνικές δαπάνες, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την πρόνοια. Με μειωμένα κονδύλια έως και ανύπαρκτα για την πολιτική προστασία, την ασφάλεια των δημοτών, το περιβάλλον, την συντήρηση των υποδομών.
Το βασικό έσοδο του προϋπολογισμού είναι η κρατική επιχορήγηση η οποία είναι μειωμένη κατά 65% σε σχέση με τα ποσά που έπαιρναν οι Δήμοι προ κρίσης. Αν προσθέσει κανείς και τις αρμοδιότητες που έχουν εκχωρηθεί στους δήμους χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, οδηγεί και επιβάλλει την αύξηση των ανταποδοτικών τελών, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με νέα φορολογικά αντικείμενα, αλλά και την ιδιωτικοποίηση αντικειμένων όπως την διαχείριση των απορριμμάτων και του νερού.
Τα χρηματοδοτικά προγράμματα που πιθανόν να υπάρξουν αφενός σε πολλές περιπτώσεις είναι αναντίστοιχα με τις ανάγκες και τα κατεπείγοντα προβλήματα, αφετέρου δεν αποτελούν μια μόνιμη χρηματοδοτική βάση που μπορεί να χρησιμοποιεί ο δήμος για καλύψει έστω και στοιχειώδεις ανάγκες του.
Αυτό αποδεικνύεται από την απαράδεκτη κατάσταση που συνεχίζει να υπάρχει στον δήμο μετά από τον σεισμό σε ετοιμόρροπα κτίρια και σχολικές μονάδες αλλά και τα διαχρονικά προβλήματα υποδομών που δεν βρίσκουν λύση, όπως βιολογικοί, επάρκεια νερού κτλ
Στην τραγική κατάσταση που έχουν οδηγηθεί από τις κυβερνητικές πολιτικές και την απόλυτη χειραγώγηση από τις κυβερνήσεις, καθιστώντας αυτούς κρατικό τοπικό εργαλείο άσκησης κυβερνητικής και ευρωενωσιακής πολιτικής, οι δήμοι επιβάλλεται να απαντήσουν με διεκδικήσεις που θα αφορούν την κάλυψη των προβλημάτων και τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, αντί να συνωστίζονται στα υπουργικά γραφεία παρακαλώντας και εκλιπαρώντας τους κυβερνητικούς παράγοντες να πάρουν τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι στο μεγάλο φαγοπότι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και συμφερόντων, τα οποία σκανδαλωδώς χρηματοδοτούνται από τον μόχθο του λαού.
Ήταν φυσικό η Λαϊκή Συσπείρωση να μην νομιμοποιήσει με την ψήφο της ένα τέτοιο προϋπολογισμό όπως σε γενικές γραμμές περιγράψαμε. Έναν προϋπολογισμό που δεν μπορεί να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες που καθημερινά διογκώνονται.
