Είναι η ομορφότερη εποχή του χρόνου. Τέλος Σεπτέμβρη – αρχές Οκτώβρη.
Μια εποχή γεμάτη χρώματα, χυμούς και ευχάριστες εκπλήξεις στο τέλος του. Με έναν καιρό που δεν αποφασίζει τι ακριβώς θέλει.
Αλλά και τόσο γοητευτικό.
Νότιος άνεμος, συννεφάκια που ταξιδεύουν νωχελικά και μια αίσθηση ότι πάει για βροχή αλλά τελικά την τελευταία στιγμή το μετανιώνει.
Η νοτιά θέλει Κοκκάρι. Είναι γνωστό σε όλους αυτό.
Και η εποχή επίσης.
Το καλό είναι ότι αυτή την εποχή βρίσκεις εύκολα παρκινγκ χωρίς την ταλαιπωρία του να γυρίζεις για να στριμωχτείς στο τέλος κάπου που δεν είσαι σίγουρος ότι δεν ενοχλείς ή ότι δεν θα σε κλείσει κάποιος άλλος.
Δεν ζεσταίνεσαι ούτε κρυώνεις.
Απολαμβάνεις τα πρωινά με απίστευτη δροσιά και εναλλαγές χρωμάτων και τα μεσημέρια με την γλύκα του φθινοπώρου.
Φαγητό κοντά στο γεφυράκι.
Λατρεμένο σημείο αφού από μπροστά σου βλέπεις να περνούν όλες οι φυλές του κόσμου.
Ένα γκρουπ πολύχρωμων ανθρώπων κυρίως γυναικών περνούν από μπροστά μας.
Γυναίκες μελαχρινές χυμώδεις με ρούχα σε έντονα χρώματα και ψάθινα καπέλα με κορδέλες.
Χαρούμενες ολοφάνερα ευχαριστημένες τιτίβιζαν σε μια γλώσσα που θύμιζε Βραζιλιάνικη σαπουνόπερα.
Ρώτησα από περιέργεια..
Άγιο Δομίνικο μου απάντησαν.
Χάρηκα πολύ που μετά από πολλά χρόνια είδα το πανέμορφο χωριό να έχει ζωντάνια κοντά στο δεύτερο μήνα του φθινοπώρου.
Οι άνθρωποι ομορφαίνουν ένα μέρος.
Το χωριό είναι υπέροχο έτσι κι αλλιώς..
Οι άνθρωποι κάνουν το χωριό κι όχι το χωριό τους ανθρώπους.
Αυτό το υπέροχο σημείο του νησιού θεωρείται από τους ομορφότερους προορισμούς στον κόσμο.
Είναι η αύρα του η γραφικότητα του.
Κάθε γωνιά έχει αίγλη κάθε κτίριο κάθε ρωγμή έχει ιστορία.
Η επιβλητική εκκλησία του Αγίου Νικολάου η μεγαλύτερη ίσως στο Αιγαίο.
Ο ταρσανάς και οι πανέμορφες παραλίες του.
Κάθε σπιθαμή κι ένας πίνακας ζωγραφικής.
Οι άνθρωποι ομορφαίνουν ένα μέρος.
Πανέμορφα μαγαζάκια και καλόγουστα, περιποιημένα, παντού η μυρωδιά από γιασεμί και νυχτολούλουδο.
Μια παρέα μεσήλικων μου τράβηξε την προσοχή.
Σταμάτησαν στη στάση για παγωτό.
Άλλοι χάζευαν μικρά έργα τέχνης στα τουριστικά της περιοχής.
Ένα μεγάλο κίτρινο πούλμαν αγκομαχούσε λίγο πιο κάτω με αναμμένη την μηχανή περιμένοντας τους ευτυχισμένους περιηγητές.
Μερικοί καθυστερούσαν την επιβίβασή τους επίτηδες για να προλάβουν να χορτάσουν όσες εικόνες περισσότερες μπορούν.
Είναι η χαρά ο ενθουσιασμός και η δίψα του ανθρώπου για ζωή.
Ένας αρχοντικός κύριος με ένα σακάκι στο ώμο με χαιρετά.
Από πού είστε?
Ρωτάω..
Λάρισα μου απαντάει.
Έλαμπε ολόκληρος σε λίγα λεπτά ένα πηγαδάκι επισκεπτών μιλούσε με τα πιο όμορφα λόγια για το νησί μoυ!!!!
Πηγαίνοντας για το παρκινκ.. το πούλμαν είχε γεμίσει, έτοιμο για την πρωτεύουσα.
Δεν έχασα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τους ευτυχισμένους εκδρομείς.
Ενημέρωσα με ενθουσιασμό για το Samos Today μου επέτρεψαν να τους φωτογραφίσω και χωριστήκαμε με την υπόσχεση ότι θα μας ξανάρθουν και ότι θα γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές ανάδειξης του νησιού μας στο μέρος τους.
Όλοι μαζί αναφωνήσαμε.
Αγαπάμε Λάρισα!!!
Αγαπάμε Σάμο!!!
Εις το επανιδείν.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΟΧΕΡΗ
