Γενική συνέλευση του συντονιστικού οργάνου 13 Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων για τις ΔΥΕΠ/ΖΕΠ, πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου, την Κυριακή (31/03), με κύριο θέμα την ενημέρωση του συνόλου των Γονέων για τις μέχρι τώρα κινήσεις του συντονιστικού οργάνου τους, αλλά και όλων των τελευταίων εξελίξεων, καθώς και τη λήψη αποφάσεων για τις νέες δράσεις από εδώ και πέρα.
Τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής, Γ. Χατζημιχάλης, Μ. Φλωρούς, Ι. Καμπούρης και Γ. Διονυσίου, ενημέρωσαν τους παρευρισκομένους για τις κινήσεις που έγιναν μέχρι τώρα, όπως την ενημέρωση του Δημοτικού Συμβουλίου Σάμου στις 20 Μαρτίου, το ψήφισμα συμπαράστασης από το Περιφερειακό Συμβούλιο Β. Αιγαίου για τη δημιουργία νέας εκπαιδευτικής δομής εκτός των σχολικών κτιρίων αναφορικά με την εκπαίδευση των προσφύγων για το λίγο χρονικό διάστημα που φιλοξενούνται στη Σάμο στο κέντρο Ταυτοποίησης και την παρέμβαση του συμβουλίου για διάλογο με τους φορείς προς αυτή την κατεύθυνση.
Τη Δευτέρα 8 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με τους φορείς της Σάμου, υποψηφίους, διευθυντές σχολικών διευθύνσεων, με σκοπό την ενημέρωση από την συντονιστική επιτροπή. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ακούστηκαν διάφορες προτάσεις από γονείς, όπως μηνύσεις προς πάσα υπεύθυνο για τα όσα προσβλητικά έχουν ακουστεί για τους γονείς, ενώ ως εναλλακτικό μέτρο πίεσης να γίνει κλείσιμο δημόσιων κτιρίων, Περιφερειακής Ενότητας, Δήμου κ.τ.λ.
Οι βασικές προτάσεις αφορούν την εύρεση νομικού γραφείου εκτός Σάμου που θα εκπροσωπεί τους συλλόγους, καθώς προαπαιτούμενο από πολλούς γονείς είναι η νομική εκπροσώπηση και επαφή με τη συντονιστική επιτροπή της πανσαμιακής απεργίας ώστε να βρεθεί ένα κοινό πλαίσιο δράσεων, καθώς το θέμα αφορά όλη τη Σάμο.
Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης, γονέας διάβασε και παράδωσε στην συντονιστική επιτροπή, επιστολή μια ομάδας γονέων με το όνομα “ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ”.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσατε την εν λόγω επιστολή.
(Το παρόν κείμενο αποτελεί την αγωνία μιας ομάδας γονιών.)
Αγαπητοί γονείς, φίλοι, Άνθρωποι!
Καταλαβαίνουμε τον προβληματισμό του καθενός σχετικά με το μεταναστευτικό, άλλωστε όλοι το βιώνουμε, και πολύ περισσότερο μετά και την ένταξη των παιδιών προσφύγων – μεταναστών στα σχολεία μας.
Ως γονείς όμως, δεν μπορούμε παρά να στηρίζουμε το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των παιδιών στην μόρφωση και την ένταξή τους στις ήδη υπάρχουσες σχολικές δομές, με ευθύνη του κράτους.
• Δεν τα θεωρούμε εξ ορισμού άρρωστα και φορείς μεταδιδόμενων ασθενειών.
• Δεν τα ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα παιδιά επειδή είχαν διαφορετική τύχη.
• Θέλουμε να ενταχτούν στην κοινωνία και στα σχολεία για να αισθανθούν ξανά παιδιά.
• Ζητάμε την ένταξή τους στο σχολείο εφόσον θα έχουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα.
• Θέλουμε να αποκομίσουν όλα τα οφέλη που προκύπτουν από τη φοίτηση στο σχολείο και τα οποία δε συνίστανται μόνο στην απόκτηση γνώσεων, αλλά γενικότερης παιδείας, καθώς και κοινωνικών δεξιοτήτων που οδηγούν στην ομαλή κοινωνικοποίηση
• Δεν θεωρούμε λύση τη δημιουργία μιας άλλης δομής που οδηγεί στην γκετοποίησή τους.
Ακούμε αυτές τις μέρες ότι θα πρέπει πρώτα να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στο ΚΥΤ (κάτι με το οποίο αναμφισβήτητα συμφωνούμε όλοι) και μετά να έρθουν στο σχολείο. Ας σκεφτούμε ότι:
→ Υπάρχουν Ελληνόπουλα, τα οποία αντιμετωπίζουν στα σπίτια τους βασικά θέματα διαβίωσης (τα τελευταία χρόνια μαθαίνουμε για παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία ή πολύ πρόσφατα ακούσαμε για τη μαθήτρια στον Βόλο που διάβαζε στον δρόμο, κάτω από το φως της λάμπας, γιατί δεν είχε ρεύμα στο σπίτι της).
→ Υπάρχουν Ελληνόπουλα που υφίστανται βία και κακοποίηση στα σπίτια τους.
→ Υπάρχουν παιδιά τσιγγάνων, Ρομά, Πομάκων που ζώντας σε άθλιες συνθήκες και μέσα σε σκηνές πήγαν και συνεχίζουν να πηγαίνουν στα σχολεία μας απολαμβάνοντας το αγαθό της μόρφωσης.
Τι λέμε σε αυτά τα παιδιά; “Λύστε πρώτα τα προβλήματά σας και μετά ελάτε στο σχολείο”; Φυσικά και όχι! Το σχολείο, έστω και στις λίγες ώρες λειτουργίας του, παρέχει ανθρωπιά, ζεστασιά, θαλπωρή, είναι το καταφύγιο, το “άσυλο” για τις παιδικές ψυχές. Δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να τους στερήσουμε το μόνο καλό που τους συμβαίνει, το μόνο που τα βοηθά να νιώθουν ανθρώπινα.
Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καλύψει όλες τις νόμιμες οδούς διαμαρτυρίας. Γιατί να προχωρήσουμε και πάλι σε μια παράνομη και ακραία μορφή όπως η αποχή; Μια διαμαρτυρία που θα μας θέσει και πάλι απέναντι στους συνανθρώπους μας ενώ στην πραγματικότητα θα τους θέλαμε όλους δίπλα μας. Η αποχή δεν έβγαλε πουθενά. Αντίθετα στιγμάτισε και χώρισε τον τόπο μας στα δύο.
Ενδιαφερόμαστε για τις συνθήκες ζωής των προσφύγων – μεταναστών. Όχι για το που θα πάνε σχολείο και για το αν θα κάνουν παρέα τα παιδάκια μεταξύ τους. Αν πράγματι είναι τόσο βάσιμες οι ανησυχίες για την μεταφορά μεταδιδόμενων νοσημάτων από τα παιδιά αυτά και υπάρχει φόβος ότι ο καθένας μπορεί κάτι να νοσήσει, τότε ας αναλογιστούμε πως και τα παιδιά αστυνομικών, λιμενικών, οδηγών λεωφορείων, ταξί και ΚΤΕΛ, πυροσβεστών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων στο νοσοκομείο και στο ΚΥΤ, επαγγέλματα που έρχονται συνέχεια σε επαφή με μετανάστες, θα έπρεπε ίσως να οδηγηθούν σε διαφορετικό χώρο για την μόρφωση τους. Ας είμαστε λοιπόν ανοιχτοί σε σκέψεις τέτοιες. Ας ακούμε με περισσότερη προσοχή εκπαιδευτικούς και γιατρούς τους μόνους πραγματικά αρμόδιους επί του θέματος.
Είναι παράλογο να τα βάζουμε με τα θύματα, δηλαδή με τα παιδιά κι όχι με τους θύτες και τους πραγματικούς ενόχους που δημιουργούν πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά. Πρέπει να στοχεύσουμε την κυβέρνηση, τους φορείς, τις υπηρεσίες. Αυτοί ευθύνονται για τον εγκλωβισμό των ανθρώπων στα νησιά, για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και κυρίως για την ελλιπέστατη πληροφόρηση προς όλους εμάς. Δεν είναι δυνατόν να αντιδρούμε αποκλείοντας ή γκετοποιώντας τα. Έχουν ήδη καταγραφεί στην μνήμη τους από αυτή την τρυφερή ηλικία, ο ξεριζωμός, οι διώξεις, η καταστροφή, ο θάνατος δικών τους ανθρώπων αλλά και οι άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες που βιώνουν καθημερινά στο hotspot του νησιού. Συνθήκες και γεγονότα που δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να ζήσει κανένα παιδί, κανένας δικός μας άνθρωπος. Είναι παράλογο να τα τιμωρούμε για τις συνθήκες στις οποίες τους επιβλήθηκε να ζουν. Το σχολείο κυρίως διδάσκει κοινωνικότητα. Δεν δημιουργεί κριτήρια επιλογής κάποιων εξ αυτών και αποκλεισμό.
Σας καλούμε,
Να τα υποδεχτούμε μαζί και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τους στην μόρφωση.
Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τους στη χαρά, το παιχνίδι, τα γράμματα και την ξεγνοιασιά που προφέρει το σχολείο.
Να μην κλείνουμε την πόρτα σε αυτόν που έχει ανάγκη.
Αν δημιουργηθούν σχολεία γκέτο με τέτοια κριτήρια επιλογής ανοίγουμε την πόρτα «αύριο» να δημιουργηθούν άλλα σχολεία γκέτο και για άλλες κοινωνικές ομάδες.
Γονείς
• Ας μάθουμε στα παιδιά μας να μην διαχωρίζουν τους ανθρώπους.
• Ας τα μάθουμε να απλώνουν το χέρι σε όποιον έχει ανάγκη.
• Ας τα μάθουμε να αγαπάνε.
• Ας τα μάθουμε να είναι παιδιά.
Σας καλούμε όλους, όλη την τοπική κοινωνία, σε έναν υγιή και εποικοδομητικό προβληματισμό.
Επειδή λοιπόν όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην μόρφωση προτείνουμε:
▪ Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά Ελλήνων, προσφύγων και μεταναστών, με ευθύνη του κράτους.
▪ Διασφάλιση του απαραίτητου εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού για να καλυφθούν όλες οι υλικές και λοιπές προϋποθέσεις για ουσιαστική εκπαίδευση.
Εμβολιασμούς και ιατρικές βεβαιώσεις με ευθύνη των δημόσιων δομών υγείας
Να χρηματοδοτηθούν επιπλέον τα σχολεία που φιλοξενούν προσφυγικές δομές.
▪ Να κλείσει τώρα το Hotspot, να μην δημιουργηθεί κανένα νέο.
▪ Απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών από το νησί και τη χώρα.
Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ. Γονείς
Ελένη Χατζηγεωργίου
