Η αγάπη μου για τα καφενεία είναι γνωστή. Απόδειξη το βιβλίο μου «Τα καφενεία της Ελλάδας» το 2013. Τα καφενεία της ελληνικής επαρχίας που ήταν η καρδιά της ανδρικής κοινωνίας κάθε τόπου. Χώροι συνάντησης των ανδρών, τόποι παιγνιδιών και απολαύσεων, τόποι συνεύρεσης και κοινωνικής συναναστροφής, τόποι ενημέρωσης αλλά και πολιτικών αντιπαραθέσεων, τα καφενεία, οι «μικρές βουλές της χώρας», ήταν ταυτόχρονα και τόποι επαγγελματικών συναλλαγών αλλά και τσιμπουσιών και γλεντιών της παρέας.
Παράλληλα αποτελούσαν το ενδιάμεσο κάθε χωριού με τον εξωτερικό κόσμο. Κι ήταν εδώ όπου ο κάθε περιηγητής θα έβλεπε, θα μάθαινε όλα τα τρέχοντα νέα και θα έπαιρνε τις απαντήσεις στα ερωτήματά του. Τι κι αν σήμερα όλα αυτά τείνουν να εξαφανισθούν – οι πληροφορίες και οι ειδήσεις από το internet, οι παρέες από την τηλεόραση και το FB – η απομόνωση, ο ιδιωτισμός αλλά και οι σύγχρονες καφετέριες. Πολλά καφενεία ανθίστανται και διατηρούν την γοητεία τους και την ατμόσφαιρα ενός σπουδαίου κόσμου που χάνεται, αλλά το παλεύει.
Όλα αυτά τα χρόνια πολλές ιστοσελίδες χρησιμοποίησαν φωτογραφίες δικές μου αλλά και άλλων φωτογράφων (πάντα χωρίς άδεια), με αναφορές σε καφενεία και με ελάχιστη τεκμηρίωση. Τέλος του 2016 επιχειρώ να αποκαταστήσω μία τάξη (!) ενώ ταυτόχρονα με link μπορώ να οδηγήσω τους ενδιαφερόμενους σε περισσότερες πληροφορίες για το καθένα.
Τα είκοσι πιο όμορφα καφενεία της Ελλάδας επελέγησαν, ως απ’ τα ενδεικτικότερα της Ελλάδας, για τη θέση τους, την αισθητική, για την ιστορικότητά τους, για τους μεζέδες τους, για την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους, αλλά και για τον ζωτικό ρόλο που παίζουν στις τοπικές κοινότητες.
Η Πλαγιά είναι ένα ορεινό χωριό της Ικαρίας, χτισμένο όπως μαρτυράει και η ονομασία του στην πλαγιά ενός βουνού. Βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού σε υψόμετρο 270 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, πάνω στον δρόμο που ξεκινάει από τον Άγιο Κήρυκο και διατρέχει ΝΔ την Ικαρία για να φθάσει μέχρι τον Μαγγανίτη. Το μήνυμα ήταν οτι στην πλατεία του χωριού θα βρεις ίσως το πιο αυθεντικό καφενείο της Ικαρίας, το παραδοσιακό καφενείο στην Πλαγιά. Το βρήκα, αλλά κυρίως έμαθα σπουδαία πράγματα.
Το κέντρο του χωριού είναι μια πλακόστρωτη πλατεία του με 2 παραδοσιακά καφενεία, σπίτια πετρόκτιστα, το παλιό πέτρινο σχολείο και την εκκλησία του χωριού που κτίστηκε το 1953 στην θέση μίας παλαιότερης.
Εδώ στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, διοργανώνεται παραδοσιακό Ικαριώτικο πανηγύρι προς τιμήν του Γενεθλίου της Θεοτόκου, της προστάτιδας του χωριού.
Όντως το καφεναδάκι ήταν πανέμορφο στα λουλακί χρώματα, μ’ ένα κομψό τεζιάκι (ο πάγκος του καφετζή), και μια εσοχή με καπνοδόχο για το ψήσιμο των καφέδων. Καφετζής ήταν μια γυναίκα που το πήρε από τη μάνα της και θαμώνες γυναίκες. Στην ερώτηση μου, πως γίνεται αυτό πήρα την αφοπλιστική απάντηση, ότι πάντα στην Ικαρία οι γυναίκες σύχναζαν στα καφενεία και μάλιστα έπεσαν από τα σύννεφα όταν τους ενημέρωσα ότι πουθενά αλλού στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό. Διασταύρωσα την πληροφορία αυτή και ήταν 100% σωστή.
Ο ρόλος της γυναίκας στην Ικαρία ήταν ακόμη πιο επαναστατικός από τα άλλα καπετανονήσια. Οι γυναίκες δεν έπαιζαν μόνο το ρόλο της μάνας και του πατέρα ταυτόχρονα, στο βαθμό που ο πατέρας, ήταν ναυτικός και έλειπε πολύ χρόνο. Όχι μόνο κουμαντάριζαν τα τρέχοντα και πραγματοποιούσαν αγορές, πωλήσεις σπιτιών, οικοπέδων, διαχειριζόταν τα λεφτά της οικογένειας, αλλά ίσως λόγω της κομμουνιστικής ιδεολογίας, χειραφετήθηκαν όχι μόνο ώς προς τη διαχείριση της οικογενειακής περιουσίας, αλλά και ως προς την διαχείριση του εαυτού τους. Πάνε σε καφενεία – τα καφενεία είναι μικτά – ή με τους άνδρες τους ή μόνες τους και παίζουν χαρτιά, πίνουν, καπνίζουν και γλεντούν. Πόσες φορές δεν έμειναν οι άνδρες στο σπίτι με τα παιδιά προκειμένου να βγουν έξω οι γυναίκες τους και να πάνε σε γλεντήσουν μεταξύ τους!
Εξαιρετικός ο καφές στο καφενείο στην Πλαγιά από γυναικεία χέρια, αλλά περισσότερο μια εξαιρετική αφορμή για να γνωρίσω κάτι που δεν έπρεπε να μου διαφεύγει ως συγγραφέας του βιβλίου «Τα καφενεία της Ελλάδας»!
http://www.greekgastronomyguide.gr
Τα είκοσι πιο όμορφα καφενεία της Ελλάδας επελέγησαν, ως απ’ τα ενδεικτικότερα της Ελλάδας, για τη θέση τους, την αισθητική, για την ιστορικότητά τους, για τους μεζέδες τους, για την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους, αλλά και για τον ζωτικό ρόλο που παίζουν στις τοπικές κοινότητες.
Το Αθανασιάδειον καφενείον στο Πλωμάρι
Το καφενείο του Μπακόγια στη Μύκονο
Το καφενείο Ναυτιλία στην Αμοργό
Ο Mεγάλος Καφενές στον Πύργο της Τήνου
Το καφενείο του Γαβαλά στη Νάουσα της Πάρου
Το καφενείο της Χαράς στη Σχοινούσα
Το καφενείο το Κύμα στη Δονούσα
Το καφενείο του Μουγγού στην Αστυπάλαια
Το καφενείο Σαρανταυγά στο Ηράκλειο
Το καφενείο του Σκουλά στα Ανώγεια
Το Πανελλήνιον της Μυτιλήνης
Το καφενεδάκι της κυρα-Ρήνης στη Λέσβο
Το καφενείο Συνάντησις στον Ελαφότοπο Ηπείρου
Το καφενείο Άκανθος στους Καλαρρύτες
Το καφενείο Θεόφιλος στη Μακρινίτσα
Το καφενείο του Φορλίδα στον Λαύκο του Πηλίου
Το Πανελλήνιον της Άμφισσας
Το καφενείο των αδελφών Μοίρα στην Αίγινα
Το παραδοσιακό καφενείο στην Πλαγιά της Ικαρίας
Το καφενείο στον Σίβα της Κρήτης
