Στην πρωινή εκπομπή του Radio Café 102.4 «Ραδιοφωνικές Αναζητήσεις με τη Βιολέτα Τριπόδη», φιλοξενήθηκε τηλεφωνικά ο κ. Μανώλης Μαντάς, κάτοικος στην περιοχή πλησίον του ΚΥΤ Σάμου.
Άνθρωπος που αναδεικνύει τις ομορφιές της Σάμου (με ζωγραφική και δημιουργία video) και που από επιλογή διαμένει στο νησί, είναι πλέον οργισμένος. Η καθημερινότητα δίπλα στο Hotspot και οι διάφορες καταστάσεις που βιώνει, από τους χιλιάδες μετανάστες – πρόσφυγες, τον έφτασαν στα όριά του.
«Βγάζω μια φωνή απόγνωσης αυτή τη στιγμή, για να βρω το δίκιο μου. Δεν με ενδιαφέρει ν’ ασχοληθώ ούτε πολιτικά, ούτε να θίξω κάποιον. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να ακούσει κάποιος και να λύσει το πρόβλημά μου. Εδώ και χρόνια, έχω βοηθήσει πολύ τους πρόσφυγες και μετανάστες που ήρθαν από το 2015 και παρ’ όλες τις υποσχέσεις του κ. Καμμένου ότι το Hotspot δεν θα φτάσει στα κτήματά μου, ότι θα υπάρχει αστυνόμευση. Το αποτέλεσμα είναι τελικά, ότι μέσα σε δύο νύχτες δουλέψανε με μπουλντόζες, μέχρι που ήρθε το Hotspot σε απόσταση αναπνοής από το κτήμα μου. Δεν με πείραζε στην αρχή αυτό, όσο που μετά δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση. Δέχομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ταλαιπωρημένοι, όμως τι φταίω και εγώ ως πολίτης όταν δεν υπάρχουν οι δομές;».
Η κατάσταση στη γύρω περιοχή έχει γίνει αποπνικτική, από τα σκουπίδια και από τα διάφορα λύματα υγειονομικού περιεχομένου. Η Υγειονομική Υπηρεσία έχει κάνει αυτοψία στην περιοχή και έχει δώσει έκθεση στην Εισαγγελία και στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Δεν έγινε κάτι.
Μονίμως οι κάτοικοι του ΚΥΤ Σάμου, καταστρέφουν την περίφραξη και παραβιάζουν το χώρο του κ. Μαντά κλέβοντας φρούτα και λαχανικά, ενώ πρόσφατα σε συμπλοκή που είχαν αναμεταξύ τους, έκαναν φθορές στο αμάξι του. Σα να μην έφταναν οι ζημιές, όταν πήγε στο αστυνομικό τμήμα να κάνει μήνυση, του ζητήθηκαν 100€.
«Πρέπει να γίνει μια αποκέντρωση, ν’ ανασάνουμε λίγο, δεν είναι δυνατόν, δεν μπορώ να διανοηθώ τη Σάμο, που ζω από τα παιδικά μου χρόνια και έχω ζήσει πολύ ωραία βιώματα, να έχει καταντήσει έτσι».
Κατά τη γνώμη του κ. Μαντά οι Μ.Κ.Ο είναι που δίνουν κατευθύνσεις για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούν, τα δικαιώματα τους, χωρίς όμως να αναφέρονται στις υποχρεώσεις που έχουν για τον τόπο που τους φιλοξενεί.
«Ζητώ να βρω το δίκιο μου, σε όποιον υπεύθυνο ακούει και να μην δείχνουν μόνο απλά πράγματα ότι οι άνθρωποι υποφέρουν, κάνω κραυγή απόγνωσης σαν πολίτης και να πω τι ακριβώς συμβαίνει».
