Πολλές φορές είχα ακούσει το όνομα Κώστας Κοτταράς, που στις περισσότερες των περιπτώσεων ήταν συνδεδεμένο με απίστευτα περιστατικά μεταφοράς ασθενών, τις περισσότερες φορές βραδινές ώρες και με δύσκολο καιρό. Αποφάσισα να τον συναντήσω και να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο από κοντά. Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους γνωρίζεις και να μεταφέρεις σε τρίτους τις εμπειρίες τους. Έτσι κι έγινε.
Πήρα το καράβι για να πάω στην Ικαρία. Επιστρέφοντας από την Ικαρία στη Σάμο του λέω: «Γεια σου καπετάνιε. Θέλω να μιλήσουμε για μια συνέντευξη. Εντάξει μου λέει. Αλλά να έρθεις απάνω μέχρι να φτάσουμε Φούρνους, γιατί μετά για Σάμο θα έχουμε καιρό».
Ανέβηκα πάνω και κάναμε την κουβεντούλα μας, ενώ είχε τον απόλυτο έλεγχο σε όλα. Ανησυχία για την εκτέλεση του δρομολογίου, παρόλο που το έχει κάνει χιλιάδες φορές.
Στο επάγγελμα είμαι από το 1974 και από πολύ μικρός σε ηλικία, επτά ετών ήμουνα στα ψαράδικα όπου ασχολιόμουνα με τον πατέρα μου.
Στη συγκεκριμένη γραμμή μπήκαμε το 1979 με την Ευαγγελίστρια. Ένα μικρός σκάφος 12 μέτρα που το είχαμε φτιάξει στην Πάτμο.
Γεννήθηκα στη Θύμαινα, εκεί μεγάλωσα κι εκεί έμεινα μέχρι τα 45 μου χρόνια. Μετά που βγήκαν αυτά τα καράβια τα μεγάλα, δεν μπορούσαμε να τα δέσουμε στη Θύμαινα κι έτσι αναγκαστικά μένω στους Φούρνους.
Το συγκεκριμένο καράβι το «Παναγία Θεοτόκος» δίνει ασφάλεια, δίνει ζωή για τον τόπο. Για τη Σάμο, την Ικαρία και τους Φούρνους.
Για μεταφορές ασθενών έχω πάνω από χίλιες και μάλιστα κρατάω και όλα τα αποκόμματα των εφημερίδων που έγραψαν για μένα για να τα διαβάζω όταν γεράσω. Ελάχιστα είναι τα περιστατικά που μου έχουν τύχει επάνω στο δρομολόγιο. Σχεδόν όλα είναι περιστατικά που έχουν γίνει νύκτα και τις περισσότερες φορές με φουρτούνα.
Η σχετική νομοθεσία λέει ότι μέχρι σαράντα μέτρα πλοίο κόβεται με 7Β. Αλλά με περισσότερα μέτρα πάει και απάνω από 7Β. Με 6Β εμείς πάντως ταξιδεύουμε.
Το πλήρωμα αποτελείται από πέντε άτομα. Δύο στη μηχανή και τρείς στην κουβέρτα μαζί με μένα.
Τα περισσότερα που θυμάμαι επάνω στο «Παναγία Θεοτόκος» είναι περιστατικά με αρρώστους και όχι με κανονικά δρομολόγια. Για μένα είτε έχει 4, 5 ή 7 και παραπάνω μποφόρ το ίδιο είναι. Αλλά οι επιβάτες αισθάνονται διαφορετικά.
Από την ώρα που θα με ειδοποιήσουνε ότι έχουμε περιστατικό ήδη νιώθω ένα βάρος. Μόλις βγάλω τον ασθενή από το καράβι και τον παραλάβει ασθενοφόρο, τότε αυτό το βάρος φεύγει από πάνω μου και νιώθω μια ευχαρίστηση.
Σίγουρα θα προέτρεπα τα παιδιά να ακολουθήσουν το επάγγελμα του μηχανικού και του εμποροπλοιάρχου, γιατί έχουν ζήτηση. Δύσκολα θα βρουν αλλού δουλειά. Μεγάλα τα ταξίδια, θα λείπουν από το σπίτι, αλλά φέρνουν χρήματα.
Πολλά τα περιστατικά, αλλά όπως μας είπε ο ίδιος ο καπετάνιος ένα έχει χαραχτεί στη μνήμη του. «Αν δεν κάνω λάθος ήταν 1998, κληθήκαμε να μεταφέρουμε ένα κοριτσάκι 2 ετών περίπου, από τους Φούρνους στη Σάμο. Στο καΐκι επέβαινε και ο 13χρονος, γιος μου ο Γιώργος, που τώρα είναι καπετάνιος σε ένα ιδιωτικό γιότ.. Ήταν χαράματα, όταν στη μέση του μπουγαζιού, οι μηχανές σταμάτησαν και το σκάφος έμεινε ακυβέρνητο. Την ώρα που έλεγχα τους άξονες της μηχανής, ο γιος μου, χωρίς να το ξέρω, βούτηξε στη θάλασσα και ξέμπλεξε έναν κάβο, που είχε μπλεχτεί στις προπέλες. Έναν κάβο που κάποιος ασυνείδητος είχε ρίξει στη θάλασσα».
Ο καπετάνιος θυμάται την 14η Ιουνίου 2013 όταν είχε ξεσπάσει φωτιά στην καπνοδόχο, κοντά στο μηχανοστάσιο του «Νήσος Μύκονος». Τότε είχε κληθεί από τον θάλαμο επιχειρήσεων του Υπουργείου Ναυτιλίας, να βοηθήσει στην απομάκρυνση των επιβατών από το πλοίο. Επιβιβάσθηκαν πάνω από 200 άτομα στο «Παναγία Θεοτόκος» και η επιχείρηση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Οι επιβάτες μεταφέρθηκαν στο Καρλόβασι.
Κοιτάζει με καμάρι τις επιστολές που έχει από υψηλά πρόσωπα. Πρόσωπα που τον ευχαριστούν για τις υπηρεσίες του. Έχει τον προσωπικό του φάκελο. Το βιογραφικό του. Πολύ πλούσιο γεμάτο ηρωϊσμό.
Τον έχουν χαρακτηρίσει σαν «το ασθενοφόρο του Αιγαίου». Ο Καπετάν-Κώστας όμως είναι εκεί. Κοιτάζει αγέρωχα το πέλαγος και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να ολοκληρωθεί με ασφάλεια το δρομολόγιό του. Και ξέρουμε πως αμέσως θα τρέξει όταν του ζητηθεί να μεταφέρει ασθενή. Άλλωστε είναι στο πετσί του.
Και είναι τιμή για όλους μας που αυτός ο άνθρωπος είναι ανάμεσά μας. Σπάνια βγαίνουν τέτοιοι άνθρωποι.
Ο Θεός να τον έχει πάντα καλά και να τον προστατεύει για όλα τα καλά που έχει κάνει.
Κώστας Κοτταράς. Του αρκεί μόνο ένα ευχαριστώ…
Αλέξης Κομνηνός
