“Αγαπώ την δουλειά μου. Ίσως την αγαπώ υπερβολικά πολύ. Ξέρετε, εις βάρος άλλων. Ανθρώπων, στιγμών, πραγμάτων. Συχνά νιώθω ανεπαρκής. Άλλες φορές πάλι νιώθω ότι είμαι ικανή για τα καλύτερα. Τα πιο δύσκολα. Αυτά που οι περισσότεροι δεν μπορούν να αγγίξουν. όμως έτσι νομίζω ότι συμβαίνει πάντα. Σε όλους μας. Εγώ είμαι δημοσιογράφος. Εσείς είστε πολλά περισσότερα από ένα επάγγελμα.
Έχετε πολλαπλές ταυτότητες και αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους ενδιαφέροντες και δημιουργικούς. Την χρονιά που έρχεται εύχομαι, στις δύσκολες στιγμές να θυμόσαστε πως η ζωή είναι έτσι φτιαγμένη που μας κάνει να μετράμε τις νίκες και τις ήττες μας με σχολαστικότητα αλλά να θυμόμαστε κυρίως τις ήττες. Εύχομαι να μην κρατήσετε τέτοιο… ημερολόγιο το 2018. Αντίθετα,να ζείτε την κάθε στιγμή, να αναπνέετε το οξυγόνο της μέχρι τα πνευμόνια σας να μην αντέχουν άλλο, να υποκλίνεστε στη μοναδικότητα της. Και για τους ανθρώπους που είναι γύρω σας …
Κρατήστε χώρο και χρόνο. Μοιραστείτε μαζί τους το δικά σας οξυγόνο. Του μυαλού και της καρδιάς σας. Εγώ, βλέπετε, δεν το κάνω. Κι έτσι έχω γίνει καλή στις..συμβουλές! Και να θυμάστε: Οι πολλαπλοί εαυτοί μας, μας περιμένουν να τους ανακαλύψουμε και να τους αγαπήσουμε!!!”
Νάνσυ Καρβούνη, Δημοσιογράφος
«Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα…» Η εικόνα του επανήλθε στο μυαλό της. Μικροσκοπικό, αδύνατο. Λεπτά μακριά πόδια, όμορφα μάτια, χέρια παιδικά, κορμί παιδικό. Και δίπλα στο κομματιασμένο σώμα του ένα μπλουτζίν παντελόνι και ένα ριγέ μπλουζάκι. «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα», είπε και ήξερε ήδη πως ήθελε να μάθει τα πάντα γι’ αυτό.
Στις σκοτεινές γειτονιές του διαδικτύου, η ηλεκτρονική παρανομία στήνει παγίδες στα ανύποπτα ανήλικα θύματά της. Διώκτες και διωκόμενοι, θύτες και θύματα αναμετρώνται σε μια ιστορία στην οποία νικητής πρέπει να είναι η ίδια η ζωή. Μαζί της και η παιδική αθωότητα, θησαυρός που δεν εκποιείται. Το παιδί με την ριγέ μπλούζα στοιχειώνει τη σκέψη της δημοσιογράφου Νάνσυ Καρβούνη.
Όσο προχωρά την έρευνά της για τα κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας, θα βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αδυσώπητα πλοκάμια τους. Όμως, όπως πάντα, υπάρχει το φως που αχνοφέγγει πίσω από τα σκοτάδια. Εγγύηση ότι η μάχη δεν έχει χαθεί…
