Έχει σκεφτεί κανείς, γιατί έχουμε τόσα πολλά αδέσποτα ζώα. Δεν πέσανε από τον ουρανό ούτε βγήκαν από την θάλασσα. Κάποιοι (και δυστυχώς όχι λίγοι) ασυνείδητοι συμπολίτες μας τα εγκατέλειψαν για διάφορους λόγους:
τα βαρεθήκαν, αρρώστησαν, γέρασαν, ήταν άτακτα και κάνανε ζημιές, δεν είχαν τις επιθυμητές ικανότητες σαν κυνηγόσκυλα, μετακομίσανε ή πήγανε διακοπές τα αφεντικά τους.
Ιδιαίτερα ξεφορτώνονται πολλά κουταβάκια, επειδή δεν φρόντισαν τα αφεντικά τους για την στείρωση της σκυλίτσας τους. Πεταμένα σαν σκουπίδια σε κάδους απορριμμάτων, σε πλατείες, δρόμους, σχολεία ….
Πρέπει να τονίσουμε εδώ, πως η εγκατάλειψη ζώου (καθώς αποτελεί μορφή κακοποίησης) είναι ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο μέχρι και 30.000 ευρώ (σύμφωνα με τον ν. 4235/2014, άρθρο 47).
Ο νόμος προβλέπει και τις στειρώσεις (ν. 3170/2003, άρθρο 2.6): «Οι κάτοχοιθηλυκών σκύλων οφείλουν …. να μεριμνούν για τη στείρωση τους, εφόσον δεν επιθυμούν τη διατήρηση των νεογέννητων ζώων ή δεν μπορούν να τα διαθέσουν σε νέους ιδιοκτήτες.»
Η επίλυση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων δεν είναι μόνο υπόθεση των Δήμων, είναι υπόθεση όλων μας.
Πρέπει η κοινωνία να αποκτήσει συνείδηση. Τα κατοικίδια δεν είναι αντικείμενα, που τα «πετάμε», όποτε και όπου θέλουμε. Είναι πρώτα, πρώτα θέμα πολιτισμού και ανθρωπισμού…
Αυτή η βάρβαρη συνήθεια της εγκατάλειψης ζώου είναι έγκλημα. Το ζώο υποφέρει σαν άνθρωπος και στις περισσότερες περιπτώσεις το εγκαταλειμμένο ζώο πεθαίνει.
Με ποιο ηθικό δικαίωμα περιμένουμε από την πολιτεία να φροντίζει κάτι, που εμείς αρνούμαστε να φροντίσουμε;
Όταν λοιπόν μιλάμε για το πρόβλημα των αδέσποτων, δεν πρέπει να κατηγορούμε μόνο τις αρχές, αλλά να ρίξουμε το βλέμμα μας στις πραγματικές αιτίες, στον κόσμο γύρο μας, ίσως και στον εαυτό μας. Κάθε κοινωνία είναι τόσο καλή όσο είναι ο κάθε πολίτης της. Πρέπει να αλλάξουμε παλιές κακές συνήθειες και συμπεριφορές. Και όπως σε άλλα εγκλήματα δεν πρέπει να σιωπήσουμε. Υποχρέωση μας να καταγγέλλουμε τις εγκαταλείψεις! Η σιωπή είναι συμμετοχή!
Οι εγκαταλείψεις φτάνουν τις 100 το μήνα. Αν συνεχίζονται με τον ίδιο ρυθμό, όλες οι προσπάθειες των αρχών και των συλλόγων για την επίλυση του προβλήματος των αδέσποτων θα είναι μάταιες.
Πρέπει τελικά να μας αναγκάζουν οι αρχές με συνεχείς ελέγχους για το αυτονόητο (για ηλεκτρονική σήμανση των κατοικίδιων μας και υποχρεωτική στείρωση των θηλυκών);
Ή μήπως είναι καιρός να αλλάξουμε επιτέλους νοοτροπία, να γίνουμε σωστοί κηδεμόνες κατοικίδιων, υπεύθυνοι πολίτες, που δεν χρεώνουν την αδιαφορία και την παραμέληση τους στην πολιτεία; Ή ακόμα πιο απλά: να γίνουμε άνθρωποι και απέναντι στα ζώα!
