Με την ευκαιρία της παρουσίασης του αστυνομικού του μυθιστορήματος «Τα βατράχια» στη Σάμο, ο Δημήτρης Σίμος μας παραχώρησε συνέντευξη στην οποία μιλά για την συγγραφή, για το βιβλίο του αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια. Να σημειώσουμε ότι την παρουσίαση του βιβλίου, διοργανώνουν οι εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ, ο Κούρος, ο Ε.Ο.Σ. Σάμου και το Κέντρο Τύπου «Press and Snack» και θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Μαΐου και ώρα 18.00 στο Μουσείο Οίνου. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι εκπαιδευτικοί Ερασμία Κρητικού και Βίκυ Λεκάτη ενώ τη συζήτηση θα συντονίσει η Αλεξία Φισφή, μέλος του Δ.Σ. του Κούρου.
To αστυνομικό μυθιστόρημα «Τα βατράχια» είναι το πρώτο σου; Μπορείς να μας πεις δυο λόγια για αυτό;
Δ.Σ.: Είναι το πρώτο μου αστυνομικό έργο. «Τα Βατράχια» πραγματεύονται την ιστορία δολοφονίας ενός κοριτσιού 14 χρονών στην περιοχή της Χαλκίδας και τις συναισθηματικές επιπλοκές που προκαλεί στον πυρήνα της οικογένειας καθώς και έξω από αυτόν. Ο πρωταγωνιστής, αστυνόμος Καπετάνος καλείται να λύσει ένα έγκλημα το οποίο θα τον βυθίσει ακόμα περισσότερο στην άβυσσο των παρελθοντικών του φαντασμάτων. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δυο ιστορίες, καθώς στο τέλος κάθε κεφαλαίου παρεμβάλλεται μια ιστορία από την δεκαετία του `80, περιγράφοντας τα δύσκολα χρόνια δυο μικρών αδελφών. Όπως λέει και το οπισθόφυλλο: Δυο ιστορίες, ένα τέλος!!!
Πως μπορείς να εξηγήσεις την επιτυχία που έχει σημειώσει το συγκεκριμένο βιβλίο, δεδομένου και του γεγονότος πως ανήκει σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα;
Δ.Σ.: Νομίζω πως η εξέλιξη των δραματουργικών δομών στον ξένο γραπτό λόγο, τουλάχιστον στην αστυνομική λογοτεχνία, έχουν επηρεαστεί έντονα από την δομή των αστυνομικών, κυρίως αμερικάνικων, τηλεοπτικών σειρών. Εγώ από την αρχή, είχα μια δική μου αντίληψη για αυτό το εγχείρημα. Είχα βαρεθεί την κλασσική ελληνική αστυνομική σχολή. Είχα αποφασίσει πως θα έγραφα ένα αστυνομικό έργο που θα κρατούσε αυτή την κινηματογραφική ματιά στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου- και ας αποτύγχανε . Νομίζω, πως η ανατρεπτική πλοκή σε συνδυασμό με τον πρωταγωνιστή αστυνόμο Καπετάνο, έφεραν ένα αποτέλεσμα αρκετά πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα. Στο κείμενο, προσπάθησα να περιορίσω τις περιγραφές τοπίων και τόπων και να αφήσω τους ήρωες να μιλήσουν, να ζήσουν. Με καθαρά κινηματογραφική ορολογία, θα έλεγα πως ‘’τα πλάνα της κάμερας εστίαζαν πάνω στα πρόσωπα και όχι σε γενικές ανούσιες εικόνες».
Πόσο καιρό σου πήρε μέχρι να το ολοκληρώσεις και πώς προέκυψε η ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο;
Δ.Σ.: Η πρώτη γραφή, μου πήρε 3 μήνες και άλλους 10 μήνες η επιμέλεια. Συνολικά κάτι παραπάνω από ένας χρόνος. Το αστυνομικό είναι ένα δύσκολο είδος, απαιτεί έρευνα, ρεαλιστικότητα, γνώση αστυνομικής μεθοδολογίας που χρησιμοποιείται στην περίπτωση ενός φόνου, ιατροδικαστικές και ψυχολογικές προσεγγίσεις, επιμονή στη λεπτομέρεια, αρκεί μια μικρή αδυναμία, μια απροσεξία του συγγραφέα που θα «πετάξει» τον αναγνώστη εκτός κλίματος!!!
Η ιδέα προέκυψε από ένα απόφθεγμα : « Η ζωή ενός ανθρώπου καθορίζεται από αυτά που του συμβαίνουν στην ηλικία ανάμεσα οκτώ και δώδεκα χρονών». Ζωρζ Σιμενόν( 1903-1989, Βέλγος συγγραφέας αστυνομική λογοτεχνίας).
Έχει κοινά στοιχεία ο ήρωας σου με σένα. Είναι το λεγόμενο alter ego σου;
Δ.Σ.:Η δολοφονία ενός κοριτσιού 14 χρονών δημιουργεί μια απόλυτα βαριά ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια του έργου . Ευτυχώς, που ο αστυνόμος Καπετάνος διαθέτει μια ισχυρή δόση αυτοσαρκασμού και ‘’χαλάει’’ την αίσθηση της μουντάδας που φέρνει το όλο κείμενο. Σε αυτό το σημείο, θα έλεγα πως δεν θα είχα πρόβλημα , να έπινα μια μπύρα μαζί του…
Το επόμενο έργο σου θα ανήκει και πάλι στον χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος;
Δ.Σ.: Αυτές τις ημέρες γράφω τις τελευταίες σκηνές από το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον ίδιο ήρωα. Ο αστυνόμος Καπετάνος θα εμπλακεί σε νέες περιπέτειες.
Αλέξης Κομνηνός
