Το ότι εδώ και χρόνια ήθελα να βρεθώ κοντά σε ανθρώπους που τέτοιες μέρες δουλεύουν, ασκώντας το καθήκον τους, γιατί εμείς πρέπει να νιώθουμε ασφαλείς, ήταν κάτι που το επεδίωκα. Έτσι πήρα την απόφαση να βρεθώ κοντά σε στελέχη του Λιμενικού Σώματος, τη στιγμή που με το σκάφος θα μεταφέρανε το Άγιο Φώς σε Ικαρία αλλά και Φούρνους.
Εξασφαλίζοντας τη σχετική άδεια επιβίβασης από το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, γύρω στις 21:47 βράδυ Μ. Σαββάτου (15-04), επιβιβάσθηκα στο σκάφος του Λιμενικού ΛΣ-171, όπου η αποστολή του ήταν να μεταφέρει το Άγιο Φώς σε Άγιο Κήρυκο Ικαρίας και Φούρνους.
Θερμή χειραψία με το πλήρωμα, τον Χρήστο, τον Βαγγέλη, τον Ανδρέα και την Έφη, παραλαβή από τον Λιμενάρχη των δύο φανών με το Άγιο Φώς, κάθισα στο κάθισμα της καμπίνας και φύγαμε.
Η απόλυτη ησυχία της θάλασσας, το σκοτάδι που υπήρχε, ήταν κάτι που σε μάγευε. Μοναδικά φώτα αυτά που έβγαζαν τα διάφορα όργανα πλοήγησης και οι συσκευές που χρησιμοποιούσε το πλήρωμα για τη σωστή πλεύση του σκάφους.
Το συγκεκριμένο πλήρωμα ήταν από το πρωί σε υπηρεσία. Μια υπηρεσία που θα ολοκληρωνόταν το πρωί του Πάσχα. 24 ώρες συνεχόμενες.
Λίγη κουβέντα στη διαδρομή για Άγιο Κήρυκο για να μην τους αποσπώ από την εργασία τους.
28-30 μίλια περίπου για να προλάβουμε. Ο καπετάνιος λέει ότι πρέπει πρώτα να πάμε Ικαρία γιατί έχουν να καλύψουν πολλά χιλιόμετρα εκεί οι άνθρωποι, ειδικά όταν πρέπει το Άγιο Φώς να φτάσει μέχρι το τελευταίο χωριό της Ικαρίας.
«Τα πράγματα τώρα είναι καλύτερα. Δεν έχουμε ότι γίνονταν πέρσι με τους μεγάλους αριθμούς των μεταναστών, τα ναυάγια, τους νεκρούς, αλλά εμείς πρέπει να είμαστε πάντα σε περιπολίες. Καλά είμαστε και σε ανθρώπινο δυναμικό, παίρνουμε τα ρεπό και τις άδειές μας».
Και όλα αυτά τα έξτρα – συμπληρώνω εγώ – για επτά ευρώ, όχι την ώρα, αλλά την ημέρα. Ξέρω ότι το λένε με πίκρα, αλλά ξέρω επίσης ότι βάζουν πάνω απ’ όλα το καθήκον και τον όρκο που έχουν δώσει.
Φτάνουμε στην Ικαρία. Το βλέπω κι εγώ από τα όργανα, οι χάρτες βοηθούν πάρα πολύ. Γρήγορο δέσιμο στο λιμάνι του Αγίου Κηρύκου, παράδοση του Αγίου Φωτός και γρήγορη αναχώρηση για τους Φούρνους, όπου υπολείπονται 40 λεπτά για το Χριστός Ανέστη.
Ο καπετάνιος ζητάει ενημέρωση για το πέρασμα στους Φούρνους. Η ενημέρωση από τους Βαγγέλη και Έφη, με τα πλέον απαραίτητα λόγια. Νιώθεις ότι το ΛΣ-171, πετάει επάνω στα κύματα. Σε μικρό χρονικό διάστημα βλέπουμε το λιμάνι της Θύμαινας και των Φούρνων.
Χιλιάδες φαναράκια στις βουνοκορφές των νησιών να σχηματίζουν τον Σταυρό της Σταύρωσης του Θεανθρώπου και τη λέξη Χριστός Ανέστη. Πρωτόγνωρο θέαμα που εκπλήσσει ακόμα και το πλήρωμα και εκείνη τη στιγμή λίγο προτού δέσουμε στους Φούρνους, αποφασίζουν να κάνουμε ανάσταση στο νησί.
Αρκετός κόσμος στο λιμάνι, ο Βαγγέλης παραδίδει το Άγιο Φώς και το ένα φαναράκι παραλαμβάνεται από άνθρωπο που επιβιβάζεται σε μικρό σκάφος για να παραδοθεί στη Θύμαινα. Με απίστευτη γρηγοράδα και ελιγμούς το σκάφος σίγουρα έφτασε πριν τις 12 στη Θύμαινα.
Όλο το πλήρωμα κι εγώ μαζί κατεβαίνουμε κάτω, σβήνουν οι μηχανές, για να παρακολουθήσουμε τα πυροτεχνήματα από το λιμάνι. Εκατοντάδες κόσμου ήταν στο λιμάνι, ενώ οι «μπουρλοτιέρηδες» είχαν καταλάβει από νωρίς τα σημεία στις πλαγιές, για τη δική τους Ανάσταση.
Ο παπάς αργεί. Ακούς δεκάδες φωνές και για πολλά λεπτά να λένε «άντε παπά, άντε παπά», ενώ πρώτη ανασταίνει η Θύμαινα με αρκετές φωτοβολίδες στον ουρανό να κάνουν μέρα τον κόλπο. Δυνατά εκρηκτικά από τη Θύμαινα παραπέμπουν σε πολεμικές καταστάσεις. Αξίζει να παρακολουθήσετε το video στο κάτω μέρος του άρθρου, αλλά και να δυναμώσετε την ένταση των ηχείων.
Ο παπάς των Φούρνων μάλλον θέλει να «ταλαιπωρήσει» τους πιστούς και τους «μπουρλοτιέρηδες»… Το «άντε παπά, άντε παπά» ξανακούγεται.
Τελικά 8 λεπτά μετά τις 12 ο παπάς λέει το Χριστός Ανέστη. Ειλικρινά νόμιζες ότι θ’ ανατιναχτεί το νησί. Τρία κύρια σημεία εκτόξευσης πυροτεχνημάτων και βεγγαλικών. Δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις και τι να καταγράψει η κάμερα. Μοναδικό θέαμα και ήταν κάτι που το είχα ακούσει, αλλά πρώτη φορά το ζούσα από κοντά. Κι ενώ έβλεπα τα πυροτεχνήματα των Φούρνων, από το πίσω μέρος των αυτιών μου, ακούγονταν και οι μεγάλες βροντές από τη Θύμαινα.
Ανταλλάσοντας και ολοκληρώνοντας τις ευχές με τους κατοίκους των Φούρνων, επιβιβαζόμαστε για την επιστροφή. Διέκρινες στα πρόσωπα των τεσσάρων μελών του πληρώματος την ικανοποίηση ότι τα κατάφεραν και το Άγιο Φως πήγε εκεί όπου είχαν διαταχθεί και στην ώρα του.
«Το σκάφος πάει μέχρι 6Β, αλλά καταλαβαίνεις ότι πάμε με όποιον καιρό, για όποιο περιστατικό διαταχθούμε. Άλλωστε αυτή είναι η αποστολή μας».
Ο καπετάνιος λέει στους υπόλοιπους «Άντε παιδιά Χριστός Ανέστη και του χρόνου στα σπίτια μας». Μια ευχή τόσο αληθινή, που είναι όμως και μια μαχαιριά, νιώθοντας ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι μακριά από τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους και μέσα στο πέλαγος, εκτελώντας την αποστολή που τους ανατέθηκε, που θα μπορούσε να μην είναι η μεταφορά του Αγίου Φωτός, αλλά η μεταφορά κάποιου ασθενούς, ή η διάσωση κάποιων ανθρώπων.
Στο γυρισμό το σκάφος πετάει πάνω στη θάλασσα. Στη δεξιά πλευρά του σκάφους, εκεί που κάθομαι, βλέπω το φεγγάρι να κάνει τα παιχνίδια του πάνω στη θάλασσα και ακόμα ένα πολύ καλό και μαγευτικό παιχνίδι με τις βουνοκορφές πάνω από τα χωριά Καλλιθέα και Δρακαίους. Η ικανοποίηση ότι έζησα κι εγώ την αγωνία αυτών των ανθρώπων, μαζί με την μαγεία της φύσης, με κάνει και μένα να χαλαρώσω.
Επίσης το ότι δεν υπάρχει κάποιος «στόχος» στο ραντάρ του σκάφους κάνει και το πλήρωμα να μιλά για θέματα της καθημερινότητας, να θυμούνται στιγμές που έχουν ζήσει και να γελάνε με την καρδιά τους. Πραγματικά τους χάρηκα, γιατί παρά τα όποια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, είναι πάντα εκεί στο καθήκον μέρα νύχτα. Ακόμα και μη εν υπηρεσία θα τρέξουν στο σκάφος αν τους ζητηθεί.
Φθάνουμε στο λιμάνι της Σάμου. Η μουσική από τα μπαράκια και τα μαγαζιά ακούγεται έντονη. Ο κόσμος είναι έξω και διασκεδάζει.
Ο καπετάνιος μου λέει: «Να ξέρεις ότι ειδικά μέσα στο σκάφος όλοι είμαστε αδέρφια. Από διαφορετικές μανάδες και διαφορετικούς πατεράδες. Είμαστε μια οικογένεια και είμαστε πάντα μαζί. Ενωμένοι σε όποια δυσκολία».
Η αποστολή ολοκληρώθηκε. Σε λίγη ώρα όμως θα ξαναβγούν σε περιπολία ανοικτά της Σάμου, γιατί αυτή είναι η αποστολή τους. Μέχρι να πάει πάλι πρωί. Πρωί του Πάσχα. Χαμογελάνε, συζητάνε, ετοιμάζονται για τον επόμενο απόπλου. Χαίρομαι που τους γνώρισα.
Αλέξης Κομνηνός
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε εδώ…
Ευχαριστώ το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής για την άδεια επιβίβασης.
Ευχαριστώ τον Λιμενάρχη Σάμου κ. Νίκο Κωνσταντέλλη για τη συνεργασία.
Ευχαριστώ το πλήρωμα του ΛΣ-171, Χρήστο, Βαγγέλη, Ανδρέα και Έφη για τις μοναδικές στιγμές που έζησα μαζί τους.
