Κάπου το διαβάσαμε σήμερα και το χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μας. Όχι ευχάριστα, αλλά με στεναχώρια. Κάποιος, κάπου έγραψε ότι σ’ αυτό το νησί κανένα έργο δεν μπορεί να παραδοθεί χωρίς ατέλεια. Να λειτουργήσει κανονικά, όπως προβλέπουν οι συμβάσεις, οι προδιαγραφές.
Και ο λόγος για το κλειστό γυμναστήριο των Γυμνασίων πόλεως Σάμου. Σε κάθε βροχή πλημμυρισμένο το κλειστό πριν το έργο ανακατασκευής. Μπήκε ο εργολάβος. Ωραία είπαμε θα λυθεί το θέμα.
Με φωνές και γκρίνια μπήκαν μέσα στο κλειστό γυμναστήριο (ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ) οι άνθρωποι της ιδιωτικής εταιρείας για το «Παραμυθένιο δάσος των ξωτικών». Κι εκεί είχαμε βροχές και πλημμύρες κατά την περίοδο προετοιμασίας του χώρου με παιδικές κατασκευές και παιχνίδια. Από την ημέρα όμως που ξεκίνησε επίσημα η λειτουργία του και παρά τις βροχές καμία πλημμύρα. Με το που αποσύρθηκε η ιδιωτική εταιρεία και παραδόθηκε και πάλι για προπονήσεις στους συλλόγους, με τις βροχές ξανά πλημμύρα.
Τι έγινε άραγε; Ο καλός Άγιος Βασίλης και τα ξωτικά του προστάτευσαν το κλειστό γυμναστήριο ώστε να μην πλημμυρίζει και όλα να πάνε καλά; Φυσικά όχι. Απλά το μυαλό και η μεθοδικότητα νίκησαν τα πάντα.
Το πρόβλημα του κλειστού γυμναστηρίου εδώ και χρόνια και πως πλημμυρίζει
Από την οροφή του γυμναστηρίου και από το μέρος των κάδων απορριμμάτων, κατεβαίνει μια υδρορροή η οποία με το πέρασμα του χρόνου έχει λιώσει και τα βρόχινα νερά δεν ακολουθούν την κανονική πορεία που θα έπρεπε να ακολουθήσουν (στη γη προς το μέρος των κάδων) και συσσωρεύονται στο πλάτωμα της μικρής εισόδου του κλειστού γυμναστηρίου.
Τι έκαναν τώρα ο Άγιος Βασίλης και τα ξωτικά του για ν’ αποτρέψουν την πλημμύρα. Με πρόχειρες τάβλες από την οροφή του γυμναστηρίου, οδήγησαν το νερό στο πάρκινγκ του χώρου κάδων απορριμμάτων και από εκεί στο δρόμο.
Πως το κατάλαβαν ο Άγιος Βασίλης και τα ξωτικά του; Απλά αντί να μοιράζουν δώρα, παρατήρησαν το φαινόμενο 2-3 φορές, γιατί και αυτοί είχαν γίνει μούσκεμα και με απλές κινήσεις επιδιόρθωσαν το πρόβλημα, επειδή δεν είναι μαστόρια, αλλά προσφέρουν άλλες υπηρεσίες.
Γιατί πλημμύρισε και πάλι το κλειστό γυμναστήριο όταν έφυγαν ο Άγιος Βασίλης και τα ξωτικά; Γιατί τις τάβλες τις αφαίρεσαν οι μετανάστες και τις πήγαν στο ΚΥΤ. Και τώρα βρέχονται τα παιδάκια που θέλουν να κάνουν προπόνηση και δεν μπορούν.
Θα μπορούσε να είναι παραμύθι για να φάει ένα μικρό παιδί το φαγητό του. Δεν είναι παραμύθι όμως, είναι η τραγική πραγματικότητα.
Πως ενώ κάποιοι μπορούν με λίγα εφόδια, να κάνουν τόσα πολλά πράγματα και άλλοι με πολλά περισσότερα να μην κάνουν τίποτα.
Κι εμείς πάλι εδώ να γράφουμε τα ίδια και τα ίδια και να μην ιδρώνει το αυτί κανενός σ’ ένα έργο που παραδόθηκε. Γιατί αν δεν είχε παραδοθεί κανένα «Παραμυθένιο δάσος των ξωτικών» δεν θα λειτουργούσε και θα κλαίγανε και πάλι τα μικρά παιδιά.
Και όλα αυτά τα γράφουμε όχι γιατί έχουμε εμπάθεια με κάποιους, αλλά την όλη προσπάθεια την παρακολουθήσαμε από την αρχή μέχρι το τέλος. Και παρακολουθούμε το κλειστό γυμναστήριο εδώ και πολλά χρόνια, όπως και κάθε αθλητικό χώρο. Και δεν γράφουμε κάτι για να γράψουμε κάτι και να πάρουμε like και φατσούλες.
Άντε μπάρμπα – γκρίνιο … Καλή χρονιά…
