Την ελληνική δραματική ταινία «Τα Δάκρυα του Βουνού» θα προβάλλει η Κινηματογραφική Λέσχη Σάμου, την Κυριακή, 19 Μαρτίου, στις 19:30, στο χώρο του αμφιθεάτρου της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου. Αμέσως μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση, παρουσία του σκηνοθέτη-σεναριογράφου της ταινίας Στέλιου Χαραλαμόπουλου και του διευθυντή φωτογραφίας Δημήτρη Κορδελά.
Η ταινία, παραγωγής 2018, έχει αποσπάσει 3 βραβεία στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λονδίνο. Ειδικής Μνείας για Ταινία Μεγάλου Μήκους (Μυθοπλασίας), Καλύτερης Φωτογραφίας (Δημήτρης Κορδελάς) και Καλύτερης Μουσικής (Πλάτων Ανδριτσάκης).
Ο σκηνοθέτης Στέλιος Χαραλαμπόπουλος (δεξιά), με τον διευθυντή φωτογραφίας Δημήτρη Κορδελά
Κάνοντας μια στάση στο 1949, σε μια σκηνή η οποία λειτουργεί ως πρόλογος, τα «Δάκρυα του Βουνού» μάς μεταφέρουν σε τόπους και χρόνους τους οποίους σπάνια επισκέπτεται το ελληνικό σινεμά. Όπως την Ήπειρο του 1899, όπου μια ομάδα μαστόρων της πέτρας περιπλανιέται μια δεκαετία μακριά από τα χωριά τους αναζητώντας δουλειά. Έχοντας όμως κουραστεί πια να ζουν μόνοι τους και να χτίζουν σπίτια, εκκλησίες, γεφύρια και σχολειά, ο Μάρκος κι άλλοι έξι πετράδες αποφασίζουν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους. Μόνο που ένας πολυετής πόλεμος μαίνεται στην περιοχή και το ταξίδι του γυρισμού τους εκτός από μακρύ αποδεικνύεται κι εξαιρετικά επικίνδυνο. (Χρήστος Μήτσης)
Απόσπασμα κριτικής στο flix.gr
Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος διανύει τη δική του ιστορία στο ελληνικό σινεμά που, χωρίς ποτέ να φωνάζει, κάπως καταφέρνει, κάθε φορά, να προκαλεί το θαυμασμό και μια μικρή έκπληξη: ίσως επειδή δεν φωνάζει. Το ίδιο κάνει, δύο χρόνια μετά το ντοκιμαντέρ του «Της Πατρίδος μου η Σημαία…» με τη νέα ταινία μυθοπλασίας του, μια παραβολή σε χαλαρό διάλογο με την «Οδύσσεια», που αντλεί από το ελληνικό παρελθόν, ακόμα και το φολκλόρ, για να σκιαγραφήσει τη σύγχρονη ελληνική μοναξιά. Κι αν το φιλμ είχε κι ένα λίγο μεγαλύτερο production value, θα μπορούσε κανείς να μιλά για μια διακριτική αλλά σπουδαία ταινία, στο είδος της, το ήσυχο.
Η ιστορία, όπως υποδεικνύει η ταινία, ξετυλίγεται το 1899, στα ελληνικά βουνά, όπου δουλεύουν νομαδικά οι πετράδες. Σε μια κοινωνία κατεστραμμένη από έναν πρόσφατο πόλεμο, που έχει διχάσει κοινότητες και χωριά, οι άντρες είναι αναγκασμένοι σε ορεσίβια ζωή, μέσα στην ένδεια, ξενιτεμένοι, αναζητώντας τρόπο να επιστρέψουν, κάποτε, εύποροι, στους δικούς τους. Στη διαδρομή της πέτρας στα βουνά, οι ήρωες, με κεντρικό πρόσωπο τον πρωτομάστορα Μάρκο, θα συναντήσουν εμπόδια και προκλήσεις, τη δική τους Κίρκη, τους δικούς τους Λαιστρυγόνες, τον δικό τους Τειρεσία. (Απόσπασμα από την κριτική για την ταινία στο flix.gr).
ΣΑΜΙΑΚΟΝ ΒΗΜΑ
