Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, στωικά περιμένουν την ώρα που θα σπάσει το αβγό, θα διαλύσει τον προστατευτικό κλοιό και θα συνεχίσει μόνο το ταξίδι. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε θα είναι δίπλα τους.
Πόση παραπάνω περηφάνια να νιώσει ένας πατέρας βλέποντας τα παιδιά του να προχωρούν μπροστά στη ζωή, με τα λάθη αλλά και με σύνεση. Πώς να μην καμαρώνει ένας πατέρας όταν ο γιος του φτάνει στα ανώτατα κλιμάκια του Ελληνικού Στρατού;
Δημήτριος Βακεντής, Υποστράτηγος… κάνει περήφανη την Σάμο, που το τέκνο της, υπηρετεί με αξία, πίστη και σωφροσύνη τη χώρα, η οποία τον ανέθρεψε.
Δημήτρη, σ’ ευχαριστώ για όσα πρόσφερες και συνεχίζεις να προσφέρεις τόσο στην οικογένειά σου, όσο και στον κόσμο γύρω σου, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα και στους νεότερους αξιωματικούς, πως όταν θες κάτι πραγματικά, μπορεί να συμβεί.
Άλλωστε « Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα (Jonas Salk)».
Η μητέρα σου θα είναι και αυτή περήφανη και θα σε καμαρώνει από ψηλά… όπως όλοι μας…
Ο πατέρας σου
Απόστολος Βακεντής
