Η επιλογή της διοίκησης του Νοσοκομείου να ανακοινώσει δημόσια την δωρεά από τον πολιτιστικό σύλλογο «ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΑΧΑΝΑ» 38 πλεκτών σκούφων, για τους ασθενείς που κάνουν χημειοθεραπεία, σε μια περίοδο, που πολλοί και πολλές, αναγκάζονται να μεταβαίνουν κάθε 20 ημέρες στην Αθήνα, λόγω έλλειψης φαρμάκων, είναι διπλά ατυχής: μειώνει τη σημασία μιας αξιέπαινης και βαθειά ανθρώπινης χειρονομίας και αδικεί την προσπάθεια που, ομολογουμένως, έχει καταβάλει η διοίκηση για την επίλυση του προβλήματος. Η απόπειρα του κ. διοικητή του Νοσοκομείου, σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, να εξωραΐσει την κατάσταση, για να μην αναδειχθούν οι ευθύνες της κυβέρνησης, έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Η αλήθεια είναι, ότι από διμήνου, περίπου, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας αναγκάζονται να μετακινούνται στην Αθήνα, διότι το Νοσοκομείο δεν διαθέτει τα φάρμακα, που απαιτούνται για τη θεραπεία τους. Οι ελλείψεις οφείλονται σε αστοχία του προϋπολογισμού του Νοσοκομείου και συγκεκριμένα στην πρόωρη εξάντληση του ποσού για φαρμακευτική δαπάνη. Αν δεν λυθεί άμεσα το πρόβλημα, όχι μόνο θα σταματήσουν και οι θεραπείες που συνεχίζονται, όταν εξαντληθούν τα αποθέματα, αλλά ήδη παρουσιάζεται έλλειψη φαρμάκων και στα υπόλοιπα τμήματα (κλινικές – μονάδες ).
Για να λυθεί το πρόβλημα απαιτείται κατεπείγουσα τροποποίηση του προϋπολογισμού και αύξηση του ορίου των δαπανών, με απόφαση του Υπουργείου Υγείας. Επειδή γνωρίζουμε με βεβαιότητα, ότι η πολιτική ηγεσία έχει ενημερωθεί, εδώ και τουλάχιστον δυο μήνες, προξενεί εντύπωση η αδράνεια και η αδιαφορία που επιδεικνύει για ανθρώπους που δίνουν μια δύσκολη μάχη για τη ζωή τους.
Θλίψη προξενεί και η σιωπή των τοπικών παραγόντων, αν και το πρόβλημα έχει αναδειχτεί, τόσο από αγωνιώδεις εκκλήσεις συγγενών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και από την ερώτηση, που κατέθεσε στη βουλή, ο βουλευτής Χίου του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης (ο βουλευτής Σάμου, ως συνήθως, περί άλλων τυρβάζει ).
Η οργάνωση, ο εξοπλισμός, η στελέχωση και η απρόσκοπτη λειτουργία του τμήματος ημερήσιας νοσηλείας από τον Μάιο του 2016, μέχρι σήμερα, προσέφερε υψηλού επιπέδου φροντίδα και ανακούφιση σε εκατοντάδες συμπολίτες μας. Η διακινδύνευση της ύπαρξής του δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή. Η συμπεριφορά στους συνανθρώπους, που έχουν δυσκολίες, είναι ο απόλυτος δείκτης του πολιτισμού μιας κοινωνίας.
