Ο νόμος 4636/2019 «περί διεθνούς προστασίας» είναι σαφής: οι υλικές συνθήκες υποδοχής διακόπτονται μόνο «σε εξαιρετικές και ειδικώς αιτιολογημένες περιπτώσεις» (άρθρο 57, που αποτελεί ενσωμάτωση του άρθρου 20 της ευρωπαϊκής οδηγίας 2013/33/ΕΕ στην ελληνική νομοθεσία). Πιο συγκεκριμένα, «Η απόφαση για περιορισμό ή διακοπή παροχής των υλικών συνθηκών υποδοχής (…) λαμβάνεται από την αρμόδια Αρχή υποδοχής σε ατομική και αντικειμενική βάση και οφείλει να είναι αιτιολογημένη» (παρ. 5).
Επίσης, «η απόφαση περιορισμού ή διακοπής των υλικών συνθηκών υποδοχής, δεν μπορεί να αφορά την πρόσβαση του αιτούντος σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (…) και δεν καθιστά αδύνατη την πρόσβαση εκ μέρους των αιτούντων σε βασικά μέσα που εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης».
Ακόμα κι οι συντάκτες αυτού του απάνθρωπου νόμου, που καταργεί σε τεράστιο βαθμό βασικά δικαιώματα όπως και το δικαίωμα στο άσυλο, δεν διανοήθηκαν τη στέρηση του φαγητού. Παρόλα αυτά, εδώ και περίπου ενάμιση μήνα, στο ΚΥΤ της Σάμου όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκλείονται από την καταβολή του μηνιαίου επιδόματος ΚΑΙ της πρόσβασης στη σίτιση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την σωματική και ψυχική υγεία τους. Την ίδια στιγμή που υποφέρουν από τον χιονιά, το χαλάζι, τις πλημμύρες, τον δυνατό αέρα, τις λάσπες και το κρύο, οι άνθρωποι αυτοί αφήνονται νηστικοί-ές, με τους όποιους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης να παραβιάζουν ακόμα και τους ούτως ή άλλως απάνθρωπα αυστηρούς νόμους του ελληνικού κράτους και οδηγίες της Ε.Ε.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να σταματήσει ΤΩΡΑ η παράλογη, παράνομη και εντελώς απάνθρωπη πολιτική περιορισμού του δικαιώματος στη σίτιση και του αποκλεισμού από τα -ούτως ή άλλως πενιχρά- μηνιαία επιδόματα που εξασφαλίζουν την δυνατότητα επιβίωσης των εξαθλιωμένων ανθρώπων που είναι αναγκασμένοι να διαβιούν στην κόλαση του ΚΥΤ Σάμου. Πριν θρηνήσουμε θύματα αυτής της νέας πολιτικής που κόβει το (άθλιο κατά τα άλλα) φαΐ των ανθρώπων και αφήνει νηστικά ακόμα και μικρά παιδιά, να υπάρξει απόλυτη δέσμευση ότι κανείς, καμία, και για κανένα λόγο, δεν θα αποκλείεται από την παροχή φαγητού.
Σε διαφορετική περίπτωση, εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, η ευθύνη οποιασδήποτε απώλειας ζωής, οποιασδήποτε βλάβης της υγείας των ανθρώπων από την στέρηση ενός πιάτου φαγητού, ακόμα και για τα μικρά παιδιά, θα βαραίνει τα συγκεκριμένα άτομα που αποφάσισαν να τους στερήσουν ακόμα και το φαΐ. Κι αν η εποχή που ζούμε επιτρέπει, προς στιγμήν, να λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις από αυτούς που έχουν την εξουσία και λειτουργούν ασυνείδητα, η ιστορία αποδεικνύει ότι θα έρθει η μέρα που θα λογοδοτήσουν και θα πληρώσουν για αυτές τις απάνθρωπες αποφάσεις τους.
