Η ημέρα είναι αφιερωμένη στη ζωή του Ιωσήφ του Παγκάλου, τον οποίο τα αδέρφια του, επειδή τον φθονούσαν, έριξαν σε έναν βαθύ λάκκο. Εξαπατώντας τον πατέρα τους, Ιακώβ, τον έπεισαν ότι δήθεν τον κατασπάραξε ένα θηρίο και έπειτα τον πώλησαν σε εμπόρους για 30 αργύρια. Με τη σειρά τους, οι έμποροι τον πούλησαν στον αρχιμάγειρα του Αιγύπτιου Φαραώ Πετεφρή, ο οποίος και τον καταδίκασε σε φυλάκιση, αφότου η γυναίκα του Πετεφρή τον συκοφάντησε, επειδή ο Ιωσήφ αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές της επιθυμίες.
Όταν όμως ο Φαραώ είδε ένα όνειρο, ο Ιωσήφ το ερμήνευσε σωστά, προβλέποντας πως στη χώρα θα έρθουν επτά χρόνια ευφορίας, που θα τα ακολουθήσουν άλλα επτά χρόνια πείνας. Ενθουσιασμένος από τη Σοφία του, ο Πετεφρής έδωσε σημαντικά αξιώματα στον Ιωσήφ, ο οποίος φρόντισε τον λαό των Αιγυπτίων στα δύσκολα χρόνια του λιμού.
Την ίδια μέρα, γιορτάζουμε και την μεγάλη, καταπράσινη αλλά άκαρπη συκιά, την οποίο ο Ιησούς συνάντησε, περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, και καταράστηκε όταν είδε ότι δεν έφερε σύκα, με αποτέλεσμα η συκιά αμέσως να ξεραθεί. Η παραβολή της συκιάς συμβολίζει αφενός τόσο τη Συναγωγή των Εβραίων, η οποίοι αν και επιφανειακά ενάρετοι ήταν άκαρποι από καλά έργα, όσο και κάθε άνθρωπο που στερείται πνευματικών καρπών, αρετών, αποκαλύπτοντας πως ο Θεός δεν έχει μόνο τη δύναμη να ευεργετεί, αλλά και να τιμωρεί.
Το βράδυ στις Εκκλησίες ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τρίτης, όπου στην υμνολογία κυριαρχεί η Παραβολή των 10 Παρθένων (Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, Τον νυμφώνα σου βλέπω).
Η Βασιλεία των Ουρανών, μας λέει ο Ιησούς, μοιάζει με την παραβολή των 10 Παρθένων. Η ιστορία τους εν τάχει: Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένοι περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες παίρνουν μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους και λάδι, όχι όμως και οι μωρές. Ο νυμφίος, όμως, αργεί, οι παρθένες νυστάζουν και κοιμούνται. Όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», οι μωρές παρθένες ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, αργοπορούν και μένουν έξω από το γάμο, δηλαδή «εκτός νυμφώνος».
Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον κβ’ 15 – κγ’ 39)
Έπειτα από τη «μετά βαΐων και κλάδων» είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και την απήχηση των λόγων του στο λαό, οι Αρχιερείς και Φαρισαίοι αποφασίζουν να παγιδεύσουν τον Ιησού με συζήτηση. Ο Κύριος τους αποστομώνει και ελέγχει την υποκρισία των Φαρισαίων. Το κατηγορητήριό του ξεκινά με τις φράσεις: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί…»
Ρήσεις από το Ευαγγέλιο και την υμνολογία της ημέρας, που χρησιμοποιούμε στον καθημερινό μας λόγο:
«Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». (Από τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής διδασκαλίας)
«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».
«Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» («μένω εκτός του νυμφώνος» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε σήμερα).
sansimera.gr
