Το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» είναι μια υπηρεσία που στήθηκε πριν 20 χρόνια με τον συνηθισμένο τρόπο του προσωρινού μέτρου, με ορισμένο χρόνο λειτουργίας ανάλογα με τις χρηματοδοτήσεις ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Και υπάρχει λόγος που γίνεται έτσι. Ο λόγος είναι για να μην έχουν μονιμότητα ούτε οι παρεχόμενες υπηρεσίες , ούτε οι εργαζόμενοι σ’ αυτές, οπότε εύκολα να
καταργούνται οι μέν και να απολύονται οι δε.. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη τέτοιων υπηρεσιών ονομάζονται “ωφελούμενοι” αντί δικαιούχοι γιατί και οι λέξεις έχουν τη σημασία τους.
Άλλο δικαίωμα και άλλο ωφέλεια και αν θέλω (ως κράτος) σου την παρέχω.
Μόνο που στο συγκεκριμένο πρόγραμμα έπεσαν έξω στις προβλέψεις, γιατί από τη μια η κοινωνία αναγνώρισε το ρόλο του και έχει γίνει πλέον απαίτησή της και από την άλλη οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα με τους αγώνες τους έχουν αναγκάσει το κράτος να μην μπορεί να κάνει πίσω. Μετά λοιπόν από 20 ολόκληρα χρόνια , αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε κανονικές προσλήψεις και έγινε η
Προκήρυξη 4Κ/2020 που καλούσε από μηδενική βάση την υποβολή δικαιολογητικών από όλους τους ενδιαφερόμενους, αντί να προχωρήσει στη μονιμοποίηση των ήδη εργαζομένων που υπηρέτησαν το πρόγραμμα μέχρι τώρα και να προκηρύξουν τις θέσεις που υπολείπονται. Αλλά ακόμη κι’ έτσι χωρίζουν
και τους ήδη εργαζόμενους σε δυο κατηγορίες ανάλογα με την προϋπηρεσία με συνέπεια το 1/3 απ’ αυτούς πανελλαδικά, και από το νομό Σάμου 3 στους 17 να κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.
Αυτή η άδικη συμπεριφορά του κράτους βαρύνει όλες τις κυβερνήσεις της 20ετίας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα κόμματα που κυβέρνησαν έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή τη σαδιστική αντιμετώπιση των εργαζομένων. Το ίδιο υπεύθυνες είναι και οι δημοτικές αρχές που
συντήρησαν , υπέθαλψαν και υλοποίησαν αυτή τη πολιτική μέχρι σήμερα. Μάλιστα εδώ στη περιοχή μας έχουμε επιπλέον την κατάφωρη παραβίαση κάθε πολιτικής, νομικής και ηθικής αρχής με την περίπτωση 7 εργαζομένων στον πρώην δήμο Πυθαγορείου που τους οφείλονται δεδουλευμένα 8 μηνών από το 2010 και ακόμη δεν τα έχουν πάρει, με όλων των ειδών τις δημοτικές αρχές που αναγκάζουν τους εργαζόμενους να πληρώνουν, να προσφεύγουν στα δικαστήρια εδώ και 12 χρόνια χωρίς να καταφέρουν μέχρι στιγμής να πάρουν τα χρήματά τους.
Για να πούμε και για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται. Με ελλιπές προσωπικό ( ενώ η κάθε ομάδα πρέπει να έχει 3 , δουλεύει με 2 και με 1 άτομο). Τα αυτοκίνητα είναι 20ετίας και συνέχεια χαλάνε, ενώ οι εργαζόμενοι εγκαλούνται γιατί δεν πάνε στα χωριά με δικά τους μέσα.
Μπροστά σ’ αυτή τη κατάσταση, το δημοτικό συμβούλιο πρέπει χωρίς δεύτερη σκέψη να απαιτήσει από την κυβέρνηση, να μην υπάρξει κανείς από τους ήδη εργαζόμενους στο Πρόγραμμα ανεξάρτητα από προϋπηρεσία, που να μην μονιμοποιηθεί και να προσληφθεί το επιπλέον απαιτούμενο προσωπικό, με μόνιμη σχέση εργασίας.
Ακόμη η δημοτική αρχή πρέπει α) Να πληρώσει άμεσα, χωρίς άλλα νομικά τερτίπια τα δεδουλευμένα στους 7 εργαζόμενους της πρώην αμαρτωλής δημοτικής Επιχείρησης Πυθαγορείου β) Να προχωρήσει στη προμήθεια αυτοκινήτων και να αποκαταστήσει την εύρυθμη λειτουργία του Προγράμματος.
