Συγκίνησαν, γοήτεψαν, προβλημάτισαν, προσέφεραν στο κοινό ειλικρίνεια, δράμα, αγωνία, γνώση, ιστορία, οι «Σάμιων Μονόλογοι», που παρουσιάστηκαν την Τετάρτη 4 Μαΐου στο αμφιθέατρο της ΠΕ Σάμου.
Οι μονόλογοι από Σαμιώτες συγγραφείς, συμμετείχαν στον «Πανελλήνιο Διαγωνισμό συγγραφής και ερμηνείας πρωτότυπου μονολόγου επί σκηνής» που διοργάνωσε η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος, με την υποστήριξη του Δήμου Ανατολικής Σάμου, και της Θεατρικής Ομάδας Σάμου.
Η προκριματική διαδικασία για τη Σάμο διεξήχθη τη Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου 2022 στο αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου, ενώ την κριτική επιτροπή απάρτιζαν η συγγραφέας Έρη Ρίτσου, η φιλόλογος Ελπίδα Κατσικογιάννη και ο Δ/ντης της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σάμου Μανώλης Πυργιώτης.
Ο μονόλογος ο οποίος προκρίθηκε να συμμετάσχει στα τελικά του διαγωνισμού που θα γίνει στην Αθήνα στα μέσα Μαΐου 2022, ήταν το έργο της Έλενας Χουσνή με την ερμηνεία της Παρθενόπης Αρμενάκη. Το θέμα του μονολόγου είναι η παιδική κακοποίηση και το σπαρακτικό «Σώπα μη μιλάς».
Συμμετείχαν, κατ’ αλφαβητική σειρά:
«Οι ρωγμές της παλάμης» της Μαργαρίτας Ικαρίου, με ερμηνεία του Γιώργου Τριπόδη
«Ένας ηλικιωμένος που διασώζει πρόσφυγες από βέβαιο πνιγμό, με λόγο δυναμικό, ξεδιπλώνει όλη του την προσωπική ιστορία με διαρκείς εναλλαγές εποχής και ηλικίας, αλλά και την ιστορία της χώρας μας. Από τη μικρασιατική καταστροφή ως τον εμφύλιο, τους εξόριστους, τη φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του αγροτικού πληθυσμού και την αστυφιλία, τις κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις, τους ανθρώπους που δημιούργησαν τις συνθήκες για την εδραίωση της δημοκρατίας… Ένας περήφανος γέροντας Σαμιώτης, ανυπότακτος σαν παιδάκι και με τη σφαιρικότητα της γνώσης που του έχει προσδώσει η ζωή, μέσα από την καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου που μάχεται για όσα αγαπά, όσα πιστεύει κι όσα οραματίζεται. Μέχρι που καταλήγει να χει μετρήσει πια όλες τις βαθιές ρωγμές της παλάμης του».
«Αναστασία» του Στέλιου Μάρκου, με ερμηνεία του ίδιου
«Η σύντομη τυχαία συνάντηση με μια βόρεια νεαρή τουρίστρια δίνει την αφορμή στον αφηγητή-συγγραφέα να δημιουργήσει σενάρια ζωής για την μούσα του, αλλά και για τον ίδιο, σε μια εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μαγική υπερρεαλιστική της υπέρβαση που μπορεί να κατορθώσει η …εξουσία της συγγραφής».
«Μνημοσύνη» της Έλσας Χίου, ερμηνευμένο από την ίδια
«Μια βιωματική αναπόληση της εποχής των παραδοσιακών ξύλινων σκαριών, και της ζωής των ανθρώπων στα δάση της υλοτομίας και τις ακρογιαλιές των ταρσανάδων. Η ψυχική ιστορία του νησιού μας αναδύεται με λογοτεχνική ματιά μέσα απ΄την αλήθεια της δεκαετίας του 50. Τότε οι πατροπαράδοτες τέχνες ένωναν τους ανθρώπους, στους νερόμυλους, τα πατητήρια τ΄αλώνια και τους ταρσανάδες. Η τότε κοινοτική ζωή και ο μαρασμός που επακολούθησε, μας ανακαλεί στην μεταμόρφωση της φθοράς και του τέλους, σε μια ελπιδοφόρα σπορά στο μέλλον της τοπικής και πολιτισμικής ιστορίας της Σάμου.
«Σώπα μη μιλάς» της Έλενας Χουσνή, με ερμηνεία από την Παρθενόπη Αρμενάκη
«Μην μιλάς για τις πληγές στο σώμα, ούτε γι’ αυτές στο κορμί σου. Μην μιλάς για την παιδική ηλικία που σου έκλεψαν. Μην μιλάς, μην μιλάς. Που να κρύψει την οργή και την απόγνωση ένα παιδί που σακατεύεται από τους ίδιους τους γονείς του; Πως να κοιμηθεί όταν η πόρτα ανοίγει ύπουλα, κάτι μαλακές παντόφλες βγαίνουν στον διάδρομο και πλησιάζουν; Που να χωρέσει την απόγνωση και την αγωνία του ένα παιδί που δεν του επιτρέπουν να είναι παιδί; Σώπα μη μιλάς…σώπα!μη μιλάς…σώπα μη μιλάς.
