Στην πρωινή εκπομπή του Radio Café 102.4, «Ημερολόγιο Ερτζιανών» με τον Μάνο Στεφανάκη, φιλοξενήθηκε τηλεφωνικά ο κ. Γιώργος Χατζημιχάλης, μέλος του Δ.Σ Γονέων και Κηδεμόνων στο 2ο Δημοτικό Σχολείο πόλεως Σάμου, αναφορικά με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για την συστέγαση του Δημoτικού Σχολείου Βαθέος σε χώρους του 2ου Δημοτικού Σχολείου πόλεως Σάμου.
«Να ξεκαθαρίσω ότι από την πλευρά μας δεν έχουμε πρόβλημα με κανέναν, δεν υπάρχει κόντρα για μας. Εμείς αυτό που θέλουμε είναι να πληρούνται οι όροι ασφαλείας και υγιεινής για τα παιδιά γενικώς και για όλα τα παιδιά τα οποία φιλοξενούνται αυτή τη στιγμή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο. Δεν είμαι εγώ υπεύθυνος να πω ότι το κτήριο μπορεί να φιλοξενήσει συγκεκριμένο αριθμό παιδιών, παρόλα αυτά υπάρχει ένα έγγραφο το οποίο λέει έναν αριθμό, αυτό το έγγραφο εγώ τουλάχιστον το σέβομαι. Αν μου φέρουν άλλο έγγραφο που να μου λέει κάποιον άλλο αριθμό και είναι επίσημο το αυτό, πάλι θα το σεβαστώ και εγώ και όλος ο Σύλλογος.
Σήμερα, λειτουργούν πέντε τάξεις (από δημοτικό σχολείο Βαθέος) γύρω στα 100 παιδιά. Κάνουν κανονικά μάθημα, είναι μεγάλη χαρά όλων των γονέων που έχουμε όλα αυτά τα παιδιά μέσα στο σχολείο μας. Σχολείο είναι όπου πηγαίνουν τα παιδιά μας, δεν είναι δικό μας, είναι όλων μας το σχολείο. Παρόλα αυτά βλέπουμε ότι υπάρχει ένταση, ακόμα κι εμείς με τις λίγες δυνάμεις που έχουμε και με την κοινή λογική, τα έχουμε βάλει κάτω και είπαμε αντί να πάνε τα παιδιά σε ένα κοντέινερ μέσα στον αύλειο χώρο του σχολείου, 20 παιδιά εδώ 22 κάπου αλλού και να βλέπουν απέναντι ένα κτίριο καινούργιο με την τελευταία λέξη τεχνολογίας και να αισθάνονται όπως θα αισθάνονται και από τη στιγμή που υπάρχει χώρος στην πινακοθήκη και η οποία πινακοθήκη έχει κριθεί από την αρμόδια επιτροπή όχι από μας, υπάρχει αρμόδια υπηρεσία η οποία την έχει κρίνει κατάλληλο για σχολικό χώρο.
Να πάνε εκεί τα παιδιά, να είναι άνετα, σήμερα είχε 2 βαθμούς έξω το πρωί. Είναι πολύ καλύτερα να πάνε σε ένα χώρο, σε ένα κτίριο το οποίο έχει θέρμανση, έχει φώτα, σωστές τουαλέτες, έχει τα πάντα, από το να ταλαιπωρηθούν και να αισθάνονται μειονεκτικά μέσα σε ένα κοντέινερ. Είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε γιατί τα δικά μας τα παιδιά ήταν σε κοντέινερ. Ξέρουμε ακριβώς πως αισθάνονται ή πως θα αισθανθούν. Ίσως αυτοί που πήραν την απόφαση να είναι και σε κοντέινερ να μην γνωρίζουν. Από την στιγμή που υπάρχει εναλλακτική λύση νόμιμη και σωστή, αυτό είναι το δικό μας το θέμα. Από εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι καταλαβαίνει, να προβεί σε ό,τι ενέργειες θέλει».
