Γράφει η Αλεξάνδρα Χαροχέρη
Μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας σήμερα.
Τους Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό τιμά την 1η Νοεμβρίου η Εκκλησία μας.
Όρθρος, Θεία Λειτουργία και αρτοκλασία πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στην περιοχή Στήνια Δήμου Ανατολικής Σάμου (Κοινότητα Βαθέος). Μέσα στη ρεματιά, ιερουργούντος του π. Στέφανου Αθανασίου.
Ένα εκπληκτικής ομορφιάς φυσικό τοπίο μέσα στον ιστό της πόλης. Κι ένα εξίσου γραφικό πανέμορφο ξωκλήσι.
Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός ήταν αδέρφια και κατάγονταν από τη Μικρά Ασία.
Υπάρχουν όμως άλλα δύο ζεύγη Αγίων Αναργύρων με τα ίδια ονόματα.
Οι πρώτοι μαρτύρησαν στην Ρώμη δολοφονήθηκαν από το δάσκαλό τους στην Ιατρική και εορτάζουν την 1η Ιουλίου και οι δεύτεροι κατάγονταν από την Αραβία και εορτάζουν την 17η Οκτωβρίου. Ήταν όλοι τους γιατροί, δεν είναι όμως οι μοναδικοί Άγιοι που ονομάζονται Ανάργυροι. Είναι και αρκετοί άλλοι ως ζεύγη, όπως οι Κύρος και Ιωάννης, Σαμψών και Διομήδης, Μώκιος και Ανίκητος, Θαλλελαίος και Τρύφων κ.λ.π.
Ανάργυροι ονομάζονται επειδή δεν αγαπούσαν τα αργύρια, δεν ήταν φιλάργυροι, η καρδιά τους δεν ήταν προσκολλημένη στα υλικά αγαθά και προσέφεραν τις ιατρικές τους υπηρεσίες αφιλοκερδώς.
Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός είχαν γονείς ευσεβείς.
Ο πατέρας τους όμως πέθανε όταν οι Άγιοι ήταν σε μικρή ηλικία, και την φροντίδα τους ανέλαβε εξ ολοκλήρου η μητέρα τους, η Αγία Θεοδότη, η οποία τους γαλούχησε με τα νάματα της Εκκλησίας και τους δίδαξε την αγάπη προς το Θεό και τον άνθρωπο.
Η Αγία Θεοδότη πρέπει να αποτελεί το πρότυπο κάθε μητέρας που θέλει τα παιδιά της να προκόψουν.
Οι Άγιοι Ανάργυροι θεράπευαν όλους ανιδιοτελώς και αδιακρίτως με την επιστημονική τους γνώση. Εκεί όμως που οι ανθρώπινες δυνάμεις αδυνατούσαν να προχωρήσουν, επειδή κάποιες ασθένειες είναι ανίατες, θεράπευαν τους ασθενείς με την προσευχή τους.
Αλλά για να κρύβουν το χάρισμα των ιαμάτων που είχαν λάβει από τον Θεό, λόγω της μεγάλης τους αγάπης, προσποιούνταν ότι θεράπευαν με τα φάρμακα.
Και το έκαναν αυτό από ταπείνωση, για να μη θαυμάζονται και επαινούνται από τους ανθρώπους.
Όλη τους η ζωή ήταν διακονία, προσφορά και θυσία στον βωμό της ανιδιοτελούς αγάπης.
Τα τέλη τους ήσαν «χριστιανά, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά» η όπως αναγράφεται στον ιερό Συναξαριστή, «ετελειώθησαν εν ειρήνη».
